Τέσσερα ερωτήματα για όσους ανησυχούν για τον αντίκτυπο της κατάρρευσης των χρηματιστηρίων στο διεθνές εμπόριο και τη διεθνή οικονομία, και αναρωτιούνται πώς πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη, πως πρέπει να αντιδράσει η Ελλάδα…
1ο Ερώτημα: Πώς θα επηρεάσει η πτώση των τιμών των μετοχών το διεθνές εμπόριο;
Κατ΄αρχάς, οι τιμές των μετοχών έχουν ελάχιστη σχέση με το πραγματικό εμπόριο αγαθών. Η κατακόρυφη πτώση τους αντικατοπτρίζει περισσότερο τον τρόμο χρηματιστών (οι οποίοι χρησιμοποίησαν υπερτιμημένες μετοχές ως εχέγγυα για να δανειστούν περίπου $1 τρις με σκοπό τον τζόγο) παρά τις πραγματικές επιπτώσεις στο εμπόριο. Βέβαια, αν η πτώση των μετοχών γίνει αυτοτροφοδοτούμενη (κάτι που δεν διαφαίνεται) μπορεί να επιφέρει ανασφάλεια που συρρικνώνει τις επενδύσεις και επιβραδύνει την παραγωγή. Πρόβλεψή μου είναι ότι οι αρνητικές επιπτώσεις θα είναι πραγματικές, αλλά όχι τόσο δραματικές όσο οι πρόσφατες πτώσεις των τιμών στα χρηματιστήρια. Και κάτι άλλο: Η καραμπίνα του Τραμπ είναι δίκανη. Η μία κάννη εκτόξευσε δασμούς. Η δεύτερη θα πυροδοτήσει, κάποια στιγμή, υπέρογκες φοροελαφρύνσεις για τους πλούσιους. Όταν γίνει αυτό, να μην εκπλαγείτε όταν οι χρηματαγορές εκτοξευθούν και πάλι στα ουράνια σε μια θεαματική επίδειξη μαζικής ανακούφισης.
2ο Ερώτημα: Οι δασμοί του Τραμπ θα σταματήσουν το παγκόσμιο εμπόριο να λειτουργεί όπως θα έπρεπε;
Πρόκειται για ερώτηση που θεμελιώνεται σε μια πλάνη: την πλάνη ότι το διεθνές εμπόριο λειτουργούσε ικανοποιητικά πριν το πλήξει ο Τραμπ με τους δασμούς του στις 2 Απριλίου. Δεν ισχύει! Από το 1971 ζούμε σ’ ένα απελπιστικά ανισόρροπο οικονομικό σύστημα που βασιζόταν, για τη σταθερότητά του, σε μη βιώσιμα, όλο και μεγαλύτερα, αμερικανικά ελλείμματα: ένα έλλειμμα εμπορικό κι ένα έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού. Το γεγονός ότι το Σοκ του Τραμπ μπορεί να ήταν άκομψο, πράγματι σοκαριστικό και προβληματικό δεν σημαίνει ότι τα πράγματα πήγαιναν καλά πριν από τις 2 Απριλίου. Οι ανισορροπίες που επικρατούσαν έπρεπε να ανατραπούν όχι με τους τεράστιους δασμούς του Τραμπ αλλά με κατάργηση της λιτότητας και μεγάλες καθαρές επενδύσεις στην ΕΕ (και, παράλληλα, αύξηση εισοδημάτων στην Κίνα). Δεδομένης όμως της καθήλωσης μιας ταξικά άτεγκτης Ευρώπης στη λιτότητα για τους πολλούς και τον «σοσιαλισμό» για τους λίγους, μας προέκυψε ένας Τραμπ που με τους δασμούς του βάζει τέλος στον γερμανικό μερκαντιλισμό – κι όποιον πάρει ο Χάρος!
3ο Ερώτημα: Πώς πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη;