Είμαι ο Γιάνης Βαρουφάκης με τις ευχές του ΜέΡΑ25 σε όλες κι όλους: φίλους, συνοδοιπόρους, επικριτές και αντίπαλους.
Για εμάς, για το ΜέΡΑ25, το 2025 έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το 25 στο όνομά μας.
Όταν τέτοια εποχή πριν δέκα χρόνια, τέλη του 2015, ιδρύαμε το κίνημά μας κόντρα στην ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως μια ένωση λιτότητας και αυταρχισμού, λέγαμε ότι η Ευρώπη είχε το πολύ μια δεκαετία για να αλλάξει πορεία. Άντε μέχρι το 2025. Τότε ήταν που ο Τζούλιαν Ασάνζ πρότεινε να βάλουμε το 25 στο όνομά μας.
Από την πρώτη στιγμή λοιπόν, μια δεκαετία τώρα, λέγαμε ότι η Ευρώπη είτε θα εκδημοκρατιζόταν πριν το 2025 είτε θα κατακερματιζόταν, βυθίζοντας ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα την μικρή μας πατρίδα, την Ελλάδα.
Η Ευρώπη δεν εκδημοκρατίστηκε. Για αυτό τώρα κατακερματίζεται – και καθιστά την εξαρτημένη, υποταγμένη Ελλάδα λιγότερο βιώσιμη από ποτέ.
Καθώς αποχαιρετάμε το 2024, με το σημαδιακό 25 προ των πυλών, αξίζει να θυμηθούμε πως, αρχής γενομένης με τα Μνημόνιά τους, η άρχουσα τάξη Ευρώπης και Ελλάδας κακοποίησαν, εξουθένωσαν, καταρράκωσαν τους λαούς μας – ενισχύοντας μόνο αρπακτικά και κρυπτο-φασίστες.
Δεκαπέντε χρόνια λιτότητας για τους πολλούς και βουνά κρατικού χρήματος για τους λίγους οδήγησαν, από την μία, στην εκποίηση της Ελλάδας και, από την άλλη, στην αποβιομηχάνιση της Γερμανίας. Μετέτρεψαν την πατρίδα μας σε έρημο που την ονόμασαν ειρήνη. Οδήγησαν την Ευρώπη σε στάση επενδύσεων που την ανάγκασε να χάσει μια ολόκληρη τεχνολογική επανάσταση.
Είναι τυχαίο ότι η Ευρώπη τώρα βολοδέρνει σε μη αναστρέψιμη παρακμή; Παρακμή τεχνολογική, οικονομική, πολιτική και, εν τέλει, και ηθική;
Είναι τυχαίο που αυτή η Ευρώπη είτε υποστηρίζει είτε κάνει τα στραβά μάτια στη γενοκτονική εκστρατεία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη;
Είναι τυχαίο ότι αντί να εργάζεται για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία η Ευρώπη κάνει τα πάντα για να τον διαιωνίζει;
Είναι περίεργο ότι στις Βρυξέλλες το μέλλον της Ευρώπης διαμορφώνεται όλο και λιγότερο στα κτίρια της ΕΕ και όλο και περισσότερο στα διπλανά κτήρια του ΝΑΤΟ;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η αρχή έγινε με τα Μνημόνιά τους που ήταν το πρώτο βήμα για αυτό που ζούμε, πανευρωπαϊκά, 15 χρόνια τώρα: Σκληρή λιτότητα και κανόνες της βάναυσης αγοράς για τους πολλούς. Σοσιαλισμός και βουνά κρατικού χρήματος για τους πολύ ολίγους.
Σε αυτή την θλιβερή Ευρώπη εντυπωσιάζει πόσο μισητό έχει γίνει το Κέντρο – κεντροδεξιά και κεντροαριστερά, μαζί βέβαια και με τους τέως πράσινους που τώρα ντύθηκαν στα χακί και θέλουν πόλεμο παντού.
Στη συλλογική ευρωπαϊκή συνείδηση, οι Βρυξέλλες είναι πλέον η πρωτεύουσα όπου η αξιοπρέπεια και η δημοκρατία πηγαίνουν για να πεθαίνουν – η πρωτεύουσα όπου ο αυταρχισμός συμβαδίζει με την εγκληματική ανευθυνότητα.
Κάθε νέα πολιτική που ανακοινώνεται στις Βρυξέλλες μοιάζει με ακόμη ένα τανγκό με την αποτυχία. Το βλέπουμε στα πρόσωπά τους: Ακόμη και οι ίδιοι δεν πιστεύουν αυτά που λένε. Με την ευρωπαϊκή βιομηχανία σε διαδικασία εκκαθάρισης, την Πράσινη Συμφωνία να έχει ξεχαστεί, την Έκθεση του Μάριο Ντράγκι στο καλάθι των αχρήστων, το μόνο πράγμα που τους απέμεινε είναι να τους τρέχουν τα σάλια με την ιδέα των δισεκατομμυρίων που θα ξοδέψουν για οβίδες, σιδερένιους θόλους και δολοφονικά drones εξοπλισμένα με τεχνητή νοημοσύνη. Με πρώτο και καλύτερο τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της «Μητσοτάκης ΑΕ»!
Απαλλαγμένοι από τις αλυσίδες του Ανθρωπισμού, έχουν πλέον αγκαλιάσει την ίδια τους την αποτυχία. Έχουν ασπαστεί την ματαιότητα της ύπαρξής τους. Εισπράττουν τα αργύριά τους και προσβλέπουν με χαρά στις διευθυντικές θέσεις που τους περιμένουν όταν θα συνταξιοδοτηθούν. Τελικά, δεν τους νοιάζει ότι είναι απατεώνες – ούτε καν ότι οι ψηφοφόροι τους το πήραν χαμπάρι.
Σε αυτή τη μεταμοντέρνα εκδοχή της δεκαετίας του 1930, όπως και τότε, και ιδίως αφού η επίσημη Αριστερά επέλεξε να «πάει συναινετικά» με το Ακραίο Κέντρο, στον πολιτικό στίβο ευδοκιμούν μόνο οι ξενοφοβικοί και οι φασίστες – οι μετεμφιεσμένοι και οι απροκάλυπτοι φασίστες. Από τότε, έντρομο το καταρρέον Κέντρο προσπαθεί να κρατήσει ψηφοφόρους υιοθετώντας έναν ρατσισμό-λάιτ – που, βέβαια, ρίχνει λάδι στη φωτιά του φουλ ρατσισμού και καταβροχθίζει τον ζωτικό χώρο του Κέντρου.
