Δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε ότι σε μια επιχείρηση τα αφεντικά (πιο ευγενικά οι μάνατζερς) είναι εκ των ων ουκ άνευ. Είναι όμως; Στον καπιταλισμό, προφανώς. Σε συνεταιριστικές, συμμετοχικές επιχειρήσεις που ανήκουν σε κάθε ένα, σε κάθε μία, που εργάζονται σε αυτήν; Χρειαζόμαστε μάνατζερς και σε αυτές; Ή μήπως τελικά μπορούμε να φανταστούμε επιχειρήσεις που δουλεύουν ρολόι χωρίς μάνατζερς; Σε αυτή την περίπτωση, πως εξασφαλίζουμε ότι θα γίνουν πράγματα που πρέπει να γίνουν; Τις αγγαρείες που δεν θέλει κανείς να κάνει, ποιός θα τις κάνει; Πέραν της εσωτερικής λειτουργίας μιας συμμετοχικής επιχείρησης, πως θα αποφασίζουν οι συμμετοχικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στο πλαίσιο μιας μετακαπιταλιστικής κοινωνίας (όπου δεν υπάρχουν πια καπιταλιστικές εταιρείες): (1) Τι θα παράγουν; (2) Σε ποιά ποιότητα; (3) Για ποιούς καταναλωτές; (4) Με τι αντάλλαγμα; Υπάρχει εναλλακτική στον (έστω και μετακαπιταλιστικό) αγοραίο μηχανισμό;

Αυτά τα ερωτήματα κουβεντιάζουμε, κάποιες φορές έντονα, με τον Michael Albert στο πλαίσιο ενός συνεχιζόμενου διαλόγου που φιλοξενεί και διοργανώνει το mέta, το Κέντρο Μετακαπιταλιστικού Πολιτισμού του DiEM25-ΜέΡΑ25.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ALBERT-ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ εδώ 

Καθώς παρακολουθείτε τη συζήτησή μας, μπορείτε να συμμετάσχετε στέλνοντας σχόλια, προτάσεις, σημειώσεις στο info@metacpc.org