Κυρία Κεραμέως, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί κανένας συνάδελφός σας Υπουργός Παιδείας χωρών στις οποίες στέλνετε τα παιδιά σας να σπουδάσουν, κανένας τους δεν εισήγαγε ποτέ ελάχιστη βάση εισαγωγής; Και μην διαμαρτυρηθείτε, μην πείτε άλλη μία φορά ότι αυτό δεν ισχύει! Μην επαναλάβετε το λάθος που κάνατε τότε που μιλούσαμε περί πανεπιστημιακής Αστυνομίας και επιμένατε ότι υπάρχει Αστυνομία στην Οξφόρδη! Σας αναγνωρίζω το δικαίωμα στον εξευτελισμό, αλλά συγκρατηθείτε!
Στις χώρες που θαυμάζετε -να το πω απλά, για να είμαστε ξεκάθαροι- δεν υπάρχει a priori ελάχιστη βάση εισαγωγής. Τελεία και παύλα! Ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες ούτε στη Βρετανία ούτε πουθενά! Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η βάση, δηλαδή το «cut–off point» που λένε, αυξομειώνεται ανάλογα με τις επιδόσεις. Είτε μιλάμε για το GCE στην Αγγλία, για το SAT στην Αμερική, για το HSC στην Αυστραλία, το IB, το International Baccalaureate παγκοσμίως επιβάλλεται μία κατανομή βαθμών πάνω στο σώμα των μαθητών και μαθητριών. Λένε, για παράδειγμα, είναι προαποφασισμένο -παράδειγμα είναι αυτά τα νούμερα, δεν είναι αυτά τα νούμερα τα συγκεκριμένα, αλλάζουν αυτά τα νούμερα- ότι το 5% αυτών που θα δώσουν εξετάσεις θα πάρει «Άριστα», το 15% θα πάρει «Λίαν Καλώς», το 35% θα πάρει «Καλώς», το 45% θα κοπεί. Έχουν, λοιπόν, αυτή την κατανομή, την επιβάλλουν πάνω στο σώμα των εξεταζόμενων και αυτό καθορίζει ποιος μαθητής ή ποια μαθήτρια θα είναι ο οριακός μαθητής, αυτός δηλαδή που είναι ο τελευταίος που περνάει, ο επόμενος ή η επόμενη κόβεται.
Το ότι, βέβαια, έτσι κάνουν στην Εσπερία δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι είναι και το σωστό, δηλαδή ότι δεν υπάρχει αδικία. Υπάρχουν αδικίες. Για παράδειγμα, σε μια περίοδο, σε μια χρονιά, όπου μπορεί να έχεις πολύ καλούς μαθητές, το να επιβάλεις ένα συγκεκριμένο ποσοστό «Άριστα», 5%, μπορεί να σημάνει ότι κάποιοι άριστοι δεν παίρνουν «Άριστα». Όμως, όταν το δείγμα, ο αριθμός των εξεταζόμενων είναι μεγάλος, είναι δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, η πιθανότητα αυτής της αδικίας εξανεμίζεται, εκμηδενίζεται, αντίθετα με το δικό σας σύστημα, όπου η αδικία είναι εγγυημένη, για να μην πω, σχεδιασμένη.
Ανακεφαλαιώνοντας, αντίθετα με εσάς, στις χώρες που θαυμάζετε τα εκπαιδευτικά τους συστήματα οι Υπουργοί Παιδείας είναι αρκετά σοφοί, ώστε να γνωρίζουν ότι δεν ορίζεται διαχρονική αντικειμενική ελάχιστη βάση εισαγωγής για κανένα μάθημα και σίγουρα δεν ορίζεται από το Υπουργείο Παιδείας, από τον Υπουργό ή την Υπουργό, όσο καταρτισμένοι και να είναι, πόσω μάλιστα από εσάς, κυρία Κεραμέως.
Στις χώρες, λοιπόν, που θαυμάζετε πρώτα επιλέγουν πόσοι θα εισαχθούν και κατόπιν αφήνουν την ελάχιστη βάση εισαγωγής να αυξομειωθεί ενδογενώς, ώστε να εισαχθεί ο αριθμός που έχουν επιλέξει. Ωραία και έντιμα! Αντίθετα με εσάς, που με κουτοπόνηρο τρόπο και στόχο να «κουρέψετε» κατά δεκάδες χιλιάδες τους εισαγόμενους αποφασίζετε εκ προοιμίου, a priori, ποια θα είναι αυτή η ελάχιστη βάση εισαγωγής, με αποτέλεσμα, βεβαίως, να μείνουν έξω από ΑΕΙ δεκάδες χιλιάδες παιδιά, να μην πληρώνονται θέσεις που εσείς, το Υπουργείο σας, έχετε χαρακτηρίσει ότι είναι θέσεις προς πλήρωση.
Ο κόσμος εκεί έξω, κυρία Κεραμέως, σας έχει πάρει χαμπάρι. Ξέρουν όλοι ότι η επιβολή αυτής της ελάχιστης βάσης εισαγωγής από εσάς, από το Υπουργείο αποδεικνύει στην καλύτερη περίπτωση την ανεπάρκειά σας, στη χειρότερη περίπτωση, την ανοχή σας.
Χτες το πρωί εδώ απέξω, στην Πλατεία Συντάγματος, η νεολαία του ΜέΡΑ25 ανάρτησε ένα πανό στο οποίο έγραφε «Την ελάχιστη βάση εισαγωγής να τη βάλετε στα κολέγια των φίλων σας!». Με το σύνθημά τους αυτά τα παιδιά μάς δίνουν την ευκαιρία να συνεχίσουμε την αντιπαράθεσή μας εκεί που την είχαμε αφήσει εσείς και εγώ πριν μερικούς μήνες.
Θα θυμάστε τότε που μου είχατε πει, όταν το είχα προτείνει, «εμείς δεν θέλουμε ελάχιστη βάση εισαγωγής πουθενά», γιατί σας εξήγησα ότι σε καμία σοβαρή χώρα το Υπουργείο δεν αποφασίζει ποια είναι, αλλά σας είχα πει αν είναι να τη βάλετε, τουλάχιστον αποδείξτε ότι δεν δουλεύετε υπέρ των κολεγίων της συμφοράς, ότι πραγματικά πιστεύετε στην ορθότητα της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, επιβάλλοντάς τη στα ιδιωτικά κολέγια.
Kαι τι γυρίσατε και μου είπατε τότε; Τότε μου είχατε απαντήσει «Μα, είναι δυνατόν εμείς να επιβάλλουμε κριτήρια επιλογής φοιτητών σε ξένα πανεπιστήμια που λειτουργούν στην Ελλάδα; ». Όχι μόνο είναι δυνατόν, όχι μόνο είναι πρέπον, αλλά προκύπτει και από το προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο το διάβασα χθες -ναι, το έκανα αυτό στον εαυτό μου- και είδα ότι αναφέρει ρητώς τη δέσμευσή σας προεκλογικά για λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, ξένων και ελληνικών, στην Ελλάδα, τα οποία -εσείς το λέτε αυτό- θα λειτουργούν, λέει, με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις, με αξιολόγηση από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, από την ΑΔΙΠ και με λογοδοσία, φαντάζομαι, στην ελληνική πολιτεία.
Άρα, εσείς στο προεκλογικό σας πρόγραμμα λέτε ότι θα επιβάλλετε αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις σε αυτά τα κολέγια. Άρα, ναι, είναι μια λαμπρή ευκαιρία να κάνετε πράξη τις προεκλογικές σας δεσμεύσεις, να συμμαζέψετε τα κολέγια της συμφοράς που λειτουργούν εδώ συμβεβλημένα με τα αμερικανικά, με κάποια αμερικανικά, και με αρκετά βρετανικά πανεπιστήμια. Υπάρχει πιο εύλογη εφαρμογή της υπόσχεσης να τα κάνετε να λειτουργούν υπό αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις με την εφαρμογή και σε αυτά τώρα της ελάχιστης βάσης εισαγωγής;
Κοιτάξτε, για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση, θα πω για άλλη μια φορά ότι η θέση του ΜέΡΑ25 είναι ότι είμαστε κάθετα εναντίον οποιασδήποτε ελάχιστης βάσης εισαγωγής. Δεν το προτείνουμε, θα το πολεμήσουμε, το θεωρούμε ανόητο –και εξήγησα τους λόγους-, όπως το θεωρούν ανόητο στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γαλλία, στη Βρετανία, στην Αυστραλία.
Αυτό που πρέπει να συμβεί είναι το Υπουργείο Παιδείας να επιλέξει καθαρά, έντιμα, με πολιτικά κριτήρια, με κοινωνικά κριτήρια, με εκπαιδευτικά κριτήρια πόσοι θα πρέπει να εισάγονται κάθε χρόνο στα πανεπιστήμιά μας και να αφήνει τις ελάχιστες βάσεις να προσδιορίζονται, όπως γίνεται και στο IB, από το εξεταστικό σύστημα χωρίς παρέμβαση του Υπουργείου.
Όμως, αν θέλετε να πείσετε τους πολίτες εκεί έξω ότι η εμμονή σας στον αποκλεισμό δεκάδων χιλιάδων νέων μέσω της ελάχιστης βάσης εισαγωγής δεν έχει σκοπό να στρέψει όλα αυτά τα παιδιά στους «φίλους» σας των ιδιωτικών κολεγίων, τουλάχιστον να την επιβάλλετε και στα κολέγια. Αμ δε που θα το κάνετε! Θα καταστρέφατε το business model αυτών των κολεγίων της συμφοράς!
Κυρία Κεραμέως, έχετε την κακή τύχη να γνωρίζω εκ των έσω αυτά που σας λέω. Τις προηγούμενες δεκαετίες είχα υπηρετήσει σε επιτροπές εισαγωγής φοιτητών σε βρετανικά και αυστραλιανά πανεπιστήμια. Συγκεκριμένα, θα αναφέρω και δύο, τα οποία έχουν παραδείγματα εδώ: Το «East Anglia» και το «Exeter». Για να μιλάμε με ονόματα! Σας λέω, λοιπόν, ότι στην επιτροπή που ήμασταν οι καθηγητές και σχεδιάζαμε το σύστημα εισαγωγής των φοιτητών στα πανεπιστήμια αυτά, σε αυτά τα δύο συγκεκριμένα, εμφανίζεται αντιπρύτανης ο οποίος μας είπε ξεκάθαρα ότι το πανεπιστήμιο χρειάζεται χρήματα και ότι θα πρέπει να κάνουμε ένα σκόντο, όσον αφορά την εισαγωγή φοιτητών σε χώρες του τρίτου κόσμου. Έτσι μας το είπε! Σε αυτές συμπεριέλαβε και την Ελλάδα.
Και μας είπε πώς θα γίνει. Θα κάνουμε ένα deal με κάποιον κολεγιάρχη στη Μαλαισία, στη Νότια Κορέα, στη Σιγκαπούρη, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία. Βεβαίως εκεί το μόνο που θα χρειάζεται να ξέρουν οι μαθητές για να μπαίνουν μέσα και να γίνονται αποδεκτοί είναι να υπογράφουν την επιταγή. Σήμερα χρειάζονται κωδικοί στο web banking. Δεν χρειάζεται καν να ξέρουν να υπογράφουν επιταγή, δεν υπάρχουν επιταγές.
Αργότερα, όταν δίδασκα στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, και συγκεκριμένα η Σχολή Οικονομικών Επιστημών, μαζί με εργολάβο στην πόλη Πενάνγκ της Μαλαισίας χτίσανε το «Penang University College», στο οποίο τι σκαρφίστηκαν να κάνουν οι αθεόφοβοι, για να κερδίσει χρήματα -μάλιστα, το πανεπιστήμιο κέρδισε πολλά- το πανεπιστήμιο; Πρόσφεραν το πρώτο έτος των μαθημάτων του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών στο οποίο δίδασκα, δηλαδή είχα τα ίδια εγχειρίδια και τα λοιπά, βεβαίως όχι τους ίδιους καθηγητές, έπαιρναν όποιον, όποιον, πάλι μόνο με την ικανότητα να υπογράφει την επιταγή, και έδιναν το δικαίωμα σε αυτούς που τελείωναν τον πρώτο χρόνο σε εκείνο το κολέγιο -βεβαίως με κριτήρια εντελώς διαφορετικά από τους πρωτοετείς που έμπαιναν στο Σίδνεΐ- να μπαίνουν στο δεύτερο έτος του Πανεπιστημίου του Σίδνεΐ. Γιατί το έκαναν αυτό; Για να υπερβούν τους περιορισμούς του Υπουργείου Παιδείας της Αυστραλίας που έλεγε ότι για να μπεις στο πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ χρειάζονται κάποιοι ελάχιστοι βαθμοί. Αυτό είναι το πεδίο στο οποίο λειτουργούν τα ιδιωτικά κολέγια της συμφοράς! Το business model τους βασίζεται στο franchise σε τριτοκοσμικές χώρες, σε χώρες όπου ο κόσμος, όπως στην Ελλάδα, διψάει για ένα πτυχίο αγγλοσαξονικού πανεπιστημίου, ιδίως όταν πετάτε τα παιδιά έξω από τα ελληνικά ΑΕΙ, όπως κάνετε με τον βαθμό εισαγωγής. Και οι τριτοκοσμικοί Υπουργοί Παιδείας, όπως εσείς, κυρία Κεραμέως, αυτών των χωρών εργάζονται φιλότιμα για να μεγιστοποιούν την πελατεία των συμπράξεων των «φίλων» τους με τα αγγλοσαξονικά πανεπιστήμια, που ουσιαστικά πουλάνε τη σφραγίδα τους όσο, όσο.
Και δεν τους πειράζει. Και ξέρετε γιατί δεν τους πειράζει; Διότι όταν σε έναν εργοδότη στο Λονδίνο, στο Λάνκαστερ, στο Κάρντιφ, έρθει το χαρτί που θα λέει επάνω «University of Exeter», θα ρωτήσει «πού το έκανες το πτυχίο;». Αν του πεις ότι το έκανες σε ένα κολέγιο στην Αθήνα, δεν σε προσλαμβάνει. Οι Άγγλοι ξέρουν πάρα πολύ καλά πώς να ξεσκαρτάρουν άτυπα αυτούς που θέλουν να ξεσκαρτάρουν! Γι’ αυτό ήταν τόσο εύστοχο το πανό της νεολαίας του ΜέΡΑ25 που σας καλούσε να βάλετε την ελάχιστη βάση εισαγωγής εκεί που ξέρετε, στα κολέγια των φίλων σας! Επειδή δεν είναι στη φύση σας να ξεφύγετε από το μοντέλο της τριτοκοσμικής Υπουργού Παιδείας, βεβαίως δεν θα το κάνετε!
Κυρία Κεραμέως, είστε για την παιδεία αυτού του τόπου ό,τι το ΤΑΙΠΕΔ για τη δημόσια περιουσία: ταφόπλακα!
Και είναι κρίμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, που έχετε αυτή την κυρία Υπουργό Παιδείας, γιατί η αλήθεια είναι ότι τα πανεπιστήμιά μας καρκινοβατούν. Είναι κρίμα επειδή έχουμε πραγματική ανάγκη ως κοινωνία να συζητήσουμε σοβαρά για τα προβλήματα των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε αυτή τη χώρα. Είναι κρίμα γιατί δεκαετίες τώρα όλες οι κυβερνήσεις έχουν επιφέρει μια διασπορά ατάκτως ειρημένων πανεπιστημιακών τμημάτων στην επικράτεια, κάτι που ήταν λάθος. Αυτό το γνωρίζετε, όπως το γνωρίζουμε όλοι. Ήταν ένα λάθος, το οποίο σήμερα έχει μετατραπεί σε πονοκέφαλο, σε ημικρανία. Και είναι κρίμα, γιατί η πολιτική σας απάντηση σε αυτόν τον πονοκέφαλο, σε αυτήν την ημικρανία, είναι της κ. Κεραμέως το «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι». Διότι αυτό είναι η ελάχιστη βάση εισαγωγής! Θα ερημώσουν ουσιαστικά αυτά τα τμήματα, τα οποία κακώς έχουμε σπείρει ανά την επικράτεια, και θα κλείσουν. Δημιουργείτε άλλοθι στον εαυτό σας για να τα κλείσετε.
Είναι κρίμα, γιατί αντί σ’ αυτή τη Βουλή δύο χρόνια τώρα να συζητάμε για την απαραίτητη αναδόμηση των σχολών, των ιδρυμάτων, των προγραμμάτων σπουδών, της έρευνας που αργοπεθαίνει χωρίς πόρους, δύο χρόνια τώρα, κυρία Κεραμέως, μας έχετε εγκλωβίσει σε μια ατέρμονη, στείρα αντιπαράθεση για το άσυλο, για την αστυνομία στα αμφιθέατρα, τώρα για τις βάσεις εισαγωγής, αύριο για μια αξιολόγηση σχεδιασμένη να καταστρέφει τις αξίες. Αν, όμως, κάτι με στενοχωρεί ως πανεπιστημιακό αυτό είναι η αίσθηση -και για να είμαι δίκαιος με την κ. Κεραμέως- ότι το πρόβλημα ξεπερνά κατά πολύ τα πρόσωπα.
Φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, τι σχέση έχει ο καλός μου συνάδελφος Κώστας Γαβρόγλου με την κ. Κεραμέως; Καμία! Κι όμως, αυτό που με στενοχωρεί -και σας μιλάω και σας κοιτάω στα μάτια ειλικρινά και φιλικά και αδερφικά- είναι ότι παρά τις χαοτικές διαφορές μεταξύ των προσώπων, τελικά αυτό που επικρατεί είναι η σιδηρά λογική της ισοπέδωσης. Πάρτε παράδειγμα τη δήθεν πανεπιστημιοποίηση των ΤΕΙ του κ. Γαβρόγλου. Τι έκανε; Πήρε ΤΕΙ, κάποια εκ των οποίων λειτουργούσαν πολύ σωστά ως ΤΕΙ, ως Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, και τα πανεπιστημιοποίησε. Και πώς τα πανεπιστημιοποίησε; Με τι προσωπικό; Δίνοντάς τους τη δυνατότητα να παίρνουν καθηγητές από τα λύκεια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και να τα βάζουν στα ΤΕΙ, στα τμήματα που τα έκαναν τύποις πανεπιστήμια. Έτσι, δημιούργησαν δήθεν πανεπιστημιακά τμήματα. Από εκεί που πολλά από αυτά ήταν πολύ σημαντικά και χρήσιμα για την κοινωνία Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, δημιούργησαν δήθεν πανεπιστημιακά τμήματα, τα οποία όντως δεν αντέχουν στο φως της κριτικής ως πανεπιστημιακά τμήματα και είναι ευάλωτα στο σημερινό «τσεκούρι» της κ. Κεραμέως.
Πάρτε, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, την de facto ιδιωτικοποίηση εκ των έσω, που πάντα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε οποιαδήποτε χώρα, είτε είναι η Βρετανία είτε η Αυστραλία. Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν έγινε όπως έγινε η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Έγινε εκ των έσω. Τύποις είναι ακόμα δημόσια, αλλά επί της ουσίας ξεκίνησε μια διαδικασία ιδιωτικοποίησης που ξεκινά με την εισαγωγή διδάκτρων και την αυξομείωση διδάκτρων ανάλογα με το ποιος είναι ο φοιτητής, αν είναι ξένος, αν είναι δικός μας, αν είναι στην κατηγορία α΄ ή στην κατηγορία β΄. Έτσι ξεκινά η ιδιωτικοποίηση στη Βρετανία και στην Αυστραλία, τους πρώτους διδάξαντες της de facto ιδιωτικοποίησης των δημόσιων πανεπιστημίων.
Με τι ψυχή, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, θα αντισταθείτε στη δημιουργία νέων προγραμμάτων σπουδών με όλο και υψηλότερα δίδακτρα όταν επί των ημερών σας επικυρώσατε τη λειτουργία των περισσότερων μεταπτυχιακών προγραμμάτων με δίδακτρα που γνώρισε ποτέ η χώρα;
Πάμε τώρα, κυρία Υπουργέ, στο μέγα θέμα της αξιολόγησης. Άκουσα τον κ. Μητσοτάκη να λέει -μπορεί να το είπατε κι εσείς, έτσι κι αλλιώς από το ίδιο καρμπόν αντιγράφετε ο ένας τον άλλον– ότι κανείς αξιόλογος δάσκαλος δεν πρέπει να φοβάται την αξιολόγηση. Τόσα ξέρει τόσα λέει. Δείχνει την πλήρη άγνοιά του -που είμαι σίγουρος ότι είναι και δική σας άγνοια- για το πώς αναπαράγεται ο σκοταδισμός στα σχολειά και στα πανεπιστήμια.
Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του καλού δάσκαλου Βιολογίας είναι ένας αξιολογητής-επιθεωρητής που αμφισβητεί τον Δαρβίνο ή τα επιστημονικά δεδομένα για τα εμβόλια. Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του καλού δάσκαλου Ιστορίας, κυρία Κεραμέως, είναι ένας αξιολογητής που θεωρεί ότι κινητήρια δύναμη της Ιστορίας είναι οι μεγάλοι άνδρες. Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του καλού δάσκαλου Μαθηματικών είναι ένας επιθεωρητής-αξιολογητής που προκρίνει την ικανότητα των μαθητών να παπαγαλίζουν αποδείξεις εκατοντάδων θεωρημάτων χωρίς να καταλαβαίνουν τη σημασία τους. Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του καλού δάσκαλου της αρχαίας ελληνικής γραμματείας είναι ένας αξιολογητής με εμμονές στο Συντακτικό, που δεν τον ενδιαφέρει η ερμηνεία των κειμένων ή η φιλοσοφική τους διάσταση. Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του καλού δάσκαλου αγγλικών ξέρετε ποιος είναι; Είναι ένας αξιολογητής που μετρά τις επιδόσεις του καθηγητή ανάλογα με τις επιδόσεις των μαθητών στο Lower και στο Proficiency και δεν δίνει δεκάρα για την ικανότητα των μαθητών να επικοινωνούν αποτελεσματικά στα αγγλικά.
Για να το πω στη γλώσσα του καλώς εννοούμενου φιλελευθερισμού, όπως το μέγα ερώτημα σε κάθε κοινωνία είναι ποιοι θα μας προστατέψουν από τους προστάτες, στον χώρο της εκπαίδευσης το μέγα ερώτημα όσον αφορά την αξιολόγηση είναι ποιοι θα αξιολογήσουν τους αξιολογητές. Είναι ένα ερώτημα που σας ξεπερνά, κυρία Κεραμέως. Αν θα περάσει μέσα από το μυαλό σας θα λιποθυμήσετε σαν τον Ραν Ταν Πλαν. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.
Κυρία Υπουργέ, ως δάσκαλος που ήμουν επί δεκαετίες απαιτούσα να αξιολογούμαι. Σε πανεπιστήμια τριών ηπείρων αξιολογήθηκα κάθε χρόνο για δεκαετίες και αξιολόγησα. Γνωρίζω, κυρία Κεραμέως, τι σημαίνει αξιολόγηση και σας λέω ότι αυτό που εσείς φέρνετε εδώ δεν έχει καμία σχέση με αξιολόγηση. Πετάξατε στα άρθρα του νομοσχεδίου σας και μια αξιολόγηση για να υπάρχει. Βάλατε τους διευθυντές να αξιολογούν. Πώς; Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς κριτήρια, χωρίς ουσία, χωρίς πόρους και βέβαια χωρίς απάντηση στο μέγα ερώτημα «και ποιος θα τους αξιολογήσει αυτούς;».
Εμείς θέλουμε αξιολόγηση. Ως δάσκαλος -το ξαναλέω- απαιτούσα να αξιολογούμαι από συναδέλφους μου, με τρόπο όμως ακριβό, όχι φτηνιάρικο σαν αυτούς που σκαρφίζεστε εσείς. Τι ήθελα; Ήθελα να έρχονται συνάδελφοι με κλήρωση, όπως συνέβαινε σε χώρες που έχω διδάξει, και να παρακολουθούν το μάθημά μου και να με βαθμολογούν στη βάση αυτών που είπα. Ήθελα συνάδελφοι να διαβάζουν τα ερευνητικά μου άρθρα και να με βαθμολογούν στη βάση αυτών που έγραψα, όχι στη βάση φτηνιάρικων ερωτηματολογίων και ποσοτικοποίησης που σκοτώνει την ποιότητα. Αυτό είναι ένα ακριβό σύστημα.
Εμείς ως ΜέΡΑ25 είμαστε ξεκάθαροι: Κανένα σώμα επιθεωρητών ή αξιολογητών, διευθυντών ή οτιδήποτε άλλο. Κάθε μόνιμος καθηγητής της μέσης εκπαίδευσης -το ίδιο θα έλεγα και για τα πανεπιστήμια- κάθε καθηγητής ανά οκταετία να περνάει ένα εξάμηνο με το να είναι αξιολογητής συναδέλφων της ή του, σε μια άλλη γωνιά της γης, της επικράτειας, έτσι ώστε να ξέρουν όλοι ότι για ένα εξάμηνο κάθε οκτώ χρόνια θα αξιολογούν τους άλλους όπως οι άλλοι αξιολογούν αυτούς. Αυτό είναι ακριβό σύστημα. Θέλει δουλειά, δημιουργεί όμως μία εκπαιδευτική κοινότητα όπου μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον.
Πώς νομίζετε ότι δημοσιεύεται ένα άρθρο στο «Nature» ή στο «Science», που μπορεί να τα έχετε ακούσει ως σημαντικά περιοδικά των θετικών επιστημών ή στο «Econometrica» στον χώρο των οικονομικών; Πώς νομίζετε ότι από τα χίλια που κατατίθενται επιλέγονται τα τρία για δημοσίευση; Όλοι όσοι καταθέτουν άρθρα προς αξιολόγηση κάποια στιγμή είναι και αξιολογητές. Στέλνεις άρθρα σε ένα περιοδικό, σου έρχεται πίσω η αξιολόγησή του, που συνήθως είναι καταδικαστική. Έτσι λειτουργεί ο χώρος του πανεπιστημίου και έτσι πρέπει να είναι. Πρέπει να είναι πολύ σκληρά τα κριτήρια. Όμως κάποια στιγμή σού έρχεται και ένα γράμμα από τον αρχισυντάκτη του ίδιου περιοδικού που σε πετσόκοψε και σου λέει «σας στέλνουμε το τάδε άρθρο να το αξιολογήσετε». Αυτό σημαίνει ακαδημαϊκή κοινότητα. Αυτό θέλει χρήματα, αυτό θέλει οργάνωση. Αυτό θέλει υπουργό που να μην έχει καμία σχέση με κάποια κυρία Κεραμέως.
Είναι ψιλά γράμματα αυτά για σας, κυρία Κεραμέως. Εδώ κάθε φορά που έρχεστε αξιολογείστε με ακριβώς το μηδέν (0). Αν υπήρχαν αρνητικοί αριθμοί θα αξιολογούσασταν με αρνητικούς αριθμούς.
Θα κλείσω, κύριε Πρόεδρε, απευθυνόμενος όχι στην κυρία Κεραμέως, αλλά σε εσάς, τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω για μια στιγμή να βάλουμε στην άκρη όλες τις αντιπαραθέσεις μας, γιατί μας χωρίζουν πολλά -δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό- όμως αρνούμαι να αποδεχθώ ότι δεν μοιραζόμαστε εσείς και εμείς, και θα έλεγα όλο το Κοινοβούλιο, τον θαυμασμό μας για τους μαθητές και τις μαθήτριες που η ζωή τούς έφερε στη δύσκολη θέση να πρέπει να εργάζονται οκτώ και δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα και να φοιτούν το βράδυ σε εσπερινό σχολείο πασχίζοντας να μπουν στο πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι τους πονάτε όπως τους πονάμε και εμείς. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό.
Η πολιτεία ακριβώς επειδή είναι καθολικός ο πόνος γι’ αυτά τα παιδιά –όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα- αναγνωρίζοντας τον αγώνα τους αυτόν είχε προβλέψει για κάθε εκατό θέσεις στο πανεπιστήμιο σε οποιοδήποτε τμήμα να υπάρχει μία θέση για ένα από αυτά τα παιδιά, για έναν από τους απόφοιτους αυτών των εσπερινών σχολειών. Αυτήν την πρόβλεψη του ενός στους εκατό η κυρία Κεραμέως την κατήργησε. Το ξέρετε; Την κατήργησε.
Το ΜέΡΑ25 καταθέτουμε ξανά και ξανά -δεν ξέρω πόσες φορές το έχουμε καταθέσει, τέσσερις φορές, πέντε φορές;- την τροπολογία ακύρωσης αυτής της κατάργησης και επαναφοράς του 1% για τους απόφοιτους εσπερινών σχολειών. Στην αιτιολογική μας έκθεση τονίζουμε τρεις σημαντικές παραμέτρους: πρώτον, ότι ο συνδυασμός του ελάχιστου βαθμού εισαγωγής και της κατάργησης του 1% αποτελεί τη χαριστική βολή για αυτά τα παιδιά, δεν θα μπουν ποτέ στο πανεπιστήμιο. Δεύτερον, σε προηγμένες χώρες όπως στη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, που γνωρίζω πάρα πολύ καλά το σύστημα και στην Αυστραλία -είναι συστήματα τα οποία τα ξέρω σαν την παλάμη μου- τα παιδιά που φοιτούν σε εσπερινά σχολειά, που δουλεύουν, πριμοδοτούνται ακόμα πιο γενναιόδωρα κατά τη διάρκεια της εισαγωγικής διαδικασίας. Τρίτον, ότι εδώ στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα τουλάχιστον του Πανεπιστημίου Αθηνών, που τα ξέρω καλά, από τα παιδιά που έμπαιναν με αυτό το 1% από τα εσπερινά σχολεία το ποσοστό αποφοίτησής τους αλλά και αριστείας τους στο πανεπιστήμιο ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό από όλες τις άλλες ομάδες φοιτητών.
Και η κυρία Κεραμέως απορρίπτει την τροπολογία μας ξανά και ξανά! Μόνο ένας βαθύς μισανθρωπισμός μπορεί να το εξηγήσει αυτό. Γι’ αυτό δεν απευθύνομαι στην κυρία Κεραμέως, απευθύνομαι σε σας απευθείας. Τουλάχιστον σε αυτό επιβληθείτε. Απαιτήστε την αποδοχή της τροπολογίας μας. Επαναφέρετε το 1% για τα παιδιά των εσπερινών. Είτε εσείς θα μαζέψετε την κυρία Κεραμέως είτε εκείνη θα σας κάνει συνενόχους της. Είναι επιλογή σας. Κάντε τη.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
