Το κύριο πρόβλημα με την Έκθεση της Ομάδας Πισσαρίδη δεν είναι ούτε ότι στερείται αντικειμενικότητας ούτε ότι υποκινείται από «νεοφιλελεύθερες» δοξασίες, όπως κατηγορείται από κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο: Στερείται επιστημονικής εντιμότητας! Εντυπωσιακό παράδειγμα η ευκολία με την οποία η Εκθεση αναπαράγει ως στατιστική αλήθεια δύο κυβερνητικά ψεύδη: Το ψέμα ότι το 2014 η Υφεση έδωσε τη θέση της στην Ανάκαμψη (το 2014 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 1.998 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2013) και το ψέμα ότι η οικονομία ανέκαμπτε προ πανδημίας (το τελευταίο τρίμηνο του 2019 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 274 εκατ. ευρώ σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2018, και συνέχισε την καθοδική του πορεία τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο).
Η Ομάδα Πισσαρίδη θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αν ο κ. Σαμαράς είχε κερδίσει τις εκλογές του 2015, το ΑΕΠ θα ανερχόταν αντί να μειωθεί κι άλλο. Ή ότι, χωρίς την πανδημία, η οικονομία θα αναπτυσσόταν στα τέλη του 2020. Τότε θα είχε ενδιαφέρον μια επιστημονική αντιπαράθεση μαζί τους. Οταν, όμως, ομάδα εκλεκτών οικονομολόγων υιοθετούν τα ψεύδη της Νέας Δημοκρατίας για το τι συνέβη, τότε η γόνιμη επιστημονική αντιπαράθεση μαζί τους είναι αδύνατη.
Το ΜέΡΑ25 δημοσιοποιεί σήμερα στην ιστοσελίδα του (www.mera25.gr) πλήρη αποδόμηση, παράγραφο προς παράγραφο, της «Επιτελικής Σύνοψης» της Εκθεσης. Από αυτήν προκύπτει:
(α) η επιστημονική πενία που είναι αναπόφευκτη όταν προσπαθείς να εκπονήσεις αναπτυξιακό πρόγραμμα σε χώρα όπου η όποια αναπτυξιακή δυναμική ακυρώνεται από (i) τεράστιο δημοσιονομικό κενό και (ii) δεσμεύσεις προς την ολιγαρχία-χωρίς-σύνορα, όπως, π.χ., η σύναψη νέου δημόσιου χρέους υπέρ των funds που αγοράζουν τα «κόκκινα» δάνεια
(β) η φιλότιμη προσπάθεια της Ομάδας Πισσαρίδη να ξεχάσουν οι πολίτες τα πρώτα τέσσερα ώστε να μη δουν να έρχεται το 5ο Μνημόνιο.
Ο πραγματικός σκοπός σύστασης της Ομάδας Πισσαρίδη
Το επίσημο σκεπτικό σύστασης της Ομάδας Πισσαρίδη είναι σωστό: Πώς να μη σπαταληθούν οι όποιοι πόροι καταλήξουν στην Ελλάδα από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Δεν πρόκειται αποκλειστικά για ελληνική αγωνία. Οφείλεται στη σκληρή πραγματικότητα την οποία γνωρίζουν κι ας μην την ομολογούν οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κατεστημένου και τα φερέφωνά τους. Τα κονδύλια-ενισχύσεις του Ταμείου Ανάπτυξης (που συνολικά ανέρχονται, το πολύ, στα 310 δισ. €) είναι:
■ αρκετά μεν ώστε, υπό «κανονικές συνθήκες», να έδιναν μια διόλου ευκαταφρόνητη ώθηση στην παραγωγικότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών
■ πολύ λίγα δε για να δώσουν τη δημοσιονομική ένεση που απαιτούν σήμερα οι ευρωπαϊκές οικονομίες (και όχι μόνο χώρες όπως η Ιταλία ή η Ελλάδα) έτσι ώστε η οποιαδήποτε αύξηση της παραγωγικότητας να μην ακυρωθεί από χαμηλά επίπεδα παραγωγής-ζήτησης.
Αυτός είναι ο σοβαρός κίνδυνος (και, σύμφωνα με το ΜέΡΑ25, αναπόφευκτος) που ελλοχεύει σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ε.Ε., πολύ περισσότερο, βέβαια, στις χώρες του Νότου. Αναγκασμένη να χρησιμοποιήσει μέρος των κονδυλίων του Ταμείου Ανάπτυξης για την έμμεση κάλυψη πάγιων δημοσιονομικών αναγκών, η Ε.Ε. κινδυνεύει:
● Και να αποτύχει στον δημοσιονομικό τομέα (δηλαδή, να μην καταφέρει να τονώσει σημαντικά τη συνολική ζήτηση)
● Και να σπαταλήσει τα κονδύλια που, διαφορετικά, θα αρκούσαν ώστε να αυξηθεί σημαντικά η παραγωγικότητα.
Για την ελληνική οικονομία, όπου οι μνημονιακές δεσμεύσεις ακυρώνουν την όποια αναπτυξιακή-παραγωγική ανασυγκρότηση, ο κίνδυνος αυτός είναι ακόμα μεγαλύτερος: Καμία σημαντική παραγωγική ιδιωτική επένδυση δεν μπορεί να γίνει υπό το καθεστώς υπερφορολόγησης και μηδενικών δημόσιων επενδύσεων που απαιτεί το 4ο Μνημόνιο.
Αυτό το καθεστώς παραμένει και θα ενισχύεται. Η πανδημία επισπεύδει (λόγω νέου δημόσιου χρέους) το 5ο Μνημόνιο, το οποίο θα παγιώσει τη χαμηλή συνολική ζήτηση. Συνεπώς, τα κονδύλια του Ταμείου Ανάπτυξης δεν θα ελκύσουν τις ιδιωτικές παραγωγικές επενδύσεις χωρίς τις οποίες η ανάκαμψη θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός.
Υπό αυτές τις συνθήκες τα κονδύλια του Ταμείου Ανάπτυξης θα δαπανηθούν χωρίς ουσιαστική αύξηση της παραγωγικότητας. Με απλά λόγια, ο επίσημος στόχος της Ομάδας Πισσαρίδη δεν μπορεί να επιτευχθεί. Ποιον πολιτικό σκοπό λοιπόν εξυπηρετεί η Εκθεση;
Ολόκληρο το Μνημονιακό Τόξο (Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΣΥΡΙΖΑ) επενδύει στην Εκθεση Πισσαρίδη
Παρά το γεγονός ότι η Εκθεση ανατρέχει στην πρόσφατη Οικονομική Ιστορία της Ελλάδας, δεν αναφέρει πουθενά την τετραπλή πτώχευση του 2010 (κράτους, τραπεζών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών), την τρόικα, τα Μνημόνια, τις ισχύουσες μνημονιακές δεσμεύσεις, το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος και, φυσικά, τη μόνιμη γάγγραινα της καταρρέουσας δευτερογενούς αγοράς «κόκκινων» δανείων –τον λεγόμενο «Ηρακλή», που αποδυναμώνει συστηματικά κάθε προσπάθεια ανάκαμψης των μικρομεσαίων, αλλά και των τραπεζών.
Τίποτα δεν νομιμοποιεί τα Μνημόνια πιο αποτελεσματικά από την άρνηση της ύπαρξής τους. Ο κ. Τσίπρας βάφτισε το 4ο Μνημόνιο «έξοδο από τα Μνημόνια». Σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης πασχίζει το 5ο Μνημόνιο να καταγραφεί ως το «σχέδιο ανάπτυξης» της χώρας, αναθέτοντας το εγχείρημα αυτό στην Ομάδα Πισσαρίδη.
Σε αυτό το πλαίσιο, όλο το Μνημονιακό Τόξο (Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΣΥΡΙΖΑ) επενδύει σε διένεξη άνευ ουσίας για το αν η Ομάδα Πισσαρίδη πρεσβεύει, ή όχι, νεοφιλελεύθερες πολιτικές με στόχο κοινό να μη γίνεται λόγος για τον ελέφαντα στο δωμάτιο: για τις μόνιμες μνημονιακές δεσμεύσεις (έως το 2060) που καθιστούν γελοία την αντιπαράθεση δήθεν νεοφιλελεύθερων και δήθεν κεϊνσιανών πολιτικών.
Με ενδιαφέρον διαβάζουμε την κριτική κύκλων του ΣΥΡΙΖΑ προς την Εκθεση της Ομάδας Πισσαρίδη, παραδείγματος χάριν τίτλους όπως: «Το σχέδιο Πισσαρίδη βρίθει νεοφιλελεύθερων εμμονών» ή «Φοροελαφρύνσεις για τους λίγους και καμία ουσιαστική ενίσχυση του κοινωνικού κράτους». Πρόκειται για αντιπαράθεση που, κάλλιστα, θα αποτύπωνε τον διάλογο Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ το 1996 ή το 2004. Το ζήτημα σήμερα όμως δεν είναι αν η ανάπτυξη θα έρθει με νεοφιλελεύθερα ή με κεϊνσιανά μέτρα.
Το ζήτημα σήμερα είναι ότι, όντας εγκλωβισμένο στο 4ο Μνημόνιο, και καθ’ οδόν προς το 5ο, το κράτος μας στερείται τους απαραίτητους βαθμούς ελευθερίας για να εφαρμόσει είτε νεοφιλελεύθερα (π.χ. μείωση ΦΠΑ και φόρου μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο 15%) είτε κεϊνσιανά αντι-υφεσιακά μέτρα (π.χ. σημαντική αύξηση δημόσιων επενδύσεων).
Αυτή την αγαστή αποσιώπηση των Μνημονίων, που θέτουν εκτός θέματος τόσο την Εκθεση της Ομάδας Πισσαρίδη όσο και τις αντιδράσεις σε αυτήν από τον ΣΥΡΙΖΑ, σπάει το ΜέΡΑ25 θυμίζοντας ότι στη «Χρεοδουλοπαροικία η Ελλάς» δεν έχουμε καν την πολυτέλεια να αντιπαρατιθέμεθα για το αν θα ενστερνιστούμε νεοφιλελεύθερες ή κεϊνσιανές πολιτικές. Πολύ απλά, οι χρεοδουλοπάροικοι στερούμαστε των εργαλείων μιας κανονικής χώρας – ελέω των υπογραφών που έβαλαν Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΣΥΡΙΖΑ σε 4 Μνημόνια.
Η Αντι-Έκθεση του ΜέΡΑ25
Η μέγιστη συνεισφορά προοδευτικού κόμματος σε μια τέτοια ιστορική συγκυρία είναι να καταστήσει ορατά στους πολίτες τα αίτια της ασφυξίας τους και το επερχόμενο 5ο Μνημόνιο το οποίο εγγυάται ο εκτροχιασμός του 4ου. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί η παλλαϊκή συστράτευση που απαιτούν οι καιροί.
Η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΜέΡΑ25 προϊδέασε το 2018 για τη μονιμοποίηση της Χρεοδουλοπαροικίας και των διαδοχικών, έως το 2060, Μνημονίων. Σήμερα, αποδομούμε την Έκθεση Πισσαρίδη αλλά και τις προσχηματικές αντιδράσεις εναντίον της από τη μείζονα αντιπολίτευση. Παράλληλα, έχουμε καταθέσει προς διαβούλευση, υπό μορφή Ολοκληρωμένης Πρότασης Νόμου, τη δική μας Έκθεση-Ατζέντα για τις θεσμικές τομές και οικονομικές παρεμβάσεις που απαιτούν η προστασία των πολιτών και η ανάκαμψη της κοινωνίας.
Ο ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ MέΡΑ25 ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΠΙΣΣΑΡΙΔΗ, ΣΗΜΕΙΟ-ΠΡΟΣ-ΣΗΜΕΙΟ, ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΕΔΩ.
Για την σελίδα της Εφημερίδας των Συντακτών, πατήστε εδώ.
