Ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε τις προεκλογικές «ελαφρύνσεις» με τις οποίες προσπαθεί να αποφύγει την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Δύο συμπεράσματα προκύπτουν μετά από καλόπιστη ανάγνωση των εξαγγελιών αυτών: Πρώτον, μερική επαναφορά στο φοροεισπρακτικό καθεστώς του 2ου Μνημονίου της περιόδου Σαμαρά-Βενιζέλου. Δεύτερον, μονιμοποίηση του καταστροφικού 4ου Μνημονίου. Ας δούμε αναλυτικά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού.
ΦΠΑ και αφορολόγητο
Όσον αφορά τον ΦΠΑ και τον φόρο «αλληλεγγύης», αναγγέλθηκε ότι έως το 2021 οι συντελεστές θα επιστρέψουν εκεί που ήταν τον Αύγουστο του 2015, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ υποτάχθηκε στην τιμωρητική διάθεση της τρόικας για νέες αυξήσεις. Ουσιαστικά, αυτοί οι συντελεστές επιστρέφουν εκεί που τους όρισε το 2ο Μνημόνιο επί υπουργίας Βενιζέλου.
Σχετικά με την νέα μείωση του αφορολόγητου το 2020, που αποτελεί νόμο του κράτους, η κυβέρνηση υπόσχεται πως, αν επανεκλεγεί, δεν θα προχωρήσει σε αυτήν. Είναι θετικό αυτό; Υπό μία έννοια, είναι. Είναι σαν να σας υποσχεθεί κάποιος ότι του χρόνου θα σας κλέψει αλλά μετά να σας καθησυχάσει ότι δεν θα το κάνει. Αυτό που δεν επιτρέπεται να ξεχνάμε είναι ότι, ακόμα και να υλοποιήσει την υπόσχεσή του ο πρωθυπουργός, το αφορολόγητο θα παραμείνει χαμηλότερα από εκεί που το άφησε η κυβέρνηση Σαμαρά, και σαφέστατα κάτω από τα 12 χιλιάδες ευρώ όπου βρισκόταν προ κρίσης.
Ο «ελέφαντας στο δωμάτιο»: Παραμένει η 100% προπληρωμή φόρου για επιχειρήσεις και μισθωτούς-λάστιχο
Το πιο θλιβερό μέρος των εξαγγελιών του κ. Τσίπρα σχετικά με την φορολογία είναι, βέβαια, η σιωπή του πρωθυπουργού όσον αφορά την προπληρωμή του φόρου επιχειρήσεων και τον συντελεστή του. Όπως είπε ο Σέρλοκ Χολμς, «το ερώτημα είναι γιατί το σκυλί δεν γαύγισε». Ο ένας φορολογικός συντελεστής που δολοφονεί την οικονομική δραστηριότητα, μαζί με το όνειδος της 100% προπληρωμής του φόρου της επόμενης χρονιάς, δεν αναφέρθηκε καν από τον πρωθυπουργό. Ακόμα και το θετικό μέτρο της αύξησης του συντελεστή απόσβεσης επενδύσεων αποτελεί κέρδος μόνο για τους κερδοσκόπους εφόσον διατηρείται το 100% προπληρωμής του φόρου. Περιληπτικά, ένα φορολογικό καθεστώς που σκοτώνει τις επιχειρήσεις θα συνεχίσει, λοιπόν, να κάνει την καταστροφική του δουλειά εναντίον των μικρομεσαίων, των επιχειρήσεων που ιδρύουν νέοι άνθρωποι, του ιδιωτικού τομέα εν γένει.
Δεξιοτεχνική παραπλάνηση Νο.1: Η περίπτωση των στεγαστικών δανείων
Ναι, είναι θετικό μέτρο η εξαίρεση των τόκων των στεγαστικών δανείων από το φορολογητέο εισόδημα. Είναι όμως, δυστυχώς, εκτός θέματος. Η ελληνική κοινωνία αγκομαχεί υπό το βάρος κόκκινων δανείων που η κυβέρνηση πουλά στα αρπακτικά ταμεία καταστρέφοντας τόσο την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών όσο και των ζωών των ανθρώπων που τους κυνηγούν, με απειλές και εξευτελιστικές τακτικές, τα αρπακτικά κερδοσκοπικά ταμεία. Η εξαίρεση των τόκων των στεγαστικών από το φορολογητέο εισόδημα αφορά μόνο τους καλοστεκούμενους που δεν έχουν κόκκινα δάνεια. Πρόκειται για βαθιά ταξική παρέμβαση στην Ελλάδα της Χρεοδουλοποαροικίας.
Δεξιοτεχνική παραπλάνηση Νο.2: Η μονιμοποίηση-νομιμοποίηση της Υπερ-Λιτότητας ως ενίσχυση των εισοδημάτων
Η τακτική των φιλοδωρημάτων στους ανίσχυρους που εφαρμόζει η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια παγιώνεται τώρα μέσα από τα «μέτρα ενίσχυσης των εισοδημάτων». Το πρόβλημα δεν είναι, απλά, ότι η, κατά τα άλλα καλοδεχούμενη, παροχή κάποιων ποσών στους συνταξιούχους δεν αντισταθμίζει τις απώλειες των τελευταίων ετών. Το πρόβλημα είναι ότι η χρηματοδότησή τους προέρχεται από την Υπερ-Επίδοση των μέτρων που περιλαμβάνονται στα μνημόνια. Από την Υπερ-Λιτότητα, με απλά λόγια.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιεί την σκληρότερη Λιτότητα που έχει επιβληθεί σε λαό λέγοντας στους πολίτες το εξής:
«Δεν πειράζει που συνθηκολογήσαμε απέναντι στους δανειστές και που αποδεχθήκαμε απάνθρωπη λιτότητα για τον λαό μας. Εμείς θα εφαρμόσουμε ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα, ακόμα μεγαλύτερα πλεονάσματα, από τα οποία θα μοιράσουμε (όποτε μας συμφέρει προεκλογικά) μερικά φιλοδωρήματα στα θύματά της. Βέβαια, αν το πλεόνασμα των δανειστών κινδυνεύσει, ακόμα και αυτά θα σας τα πάρουμε πίσω!»
Συμπέρασμα
Η τακτική του κ. Τσίπρα είναι ενδιαφέρουσα. Σηματοδοτεί την μονιμοποίηση του 4ου Μνημονίου μέσα από την επαναφορά κάποιων από τις ηπιότερες διατάξεις του 2ου Μνημονίου αλλά κρατώντας τις πιο σκληρές διατάξεις του 3ου Μνημονίου βαφτίζοντας το όλο πακέτο Μετα-Μνημόνιο και παρουσιάζοντάς το ως δέσμη ελαφρύνσεων που στόχο έχουν να ωθήσουν την κοινή γνώμη να επικεντρώνεται στο πλήθος των διαφορετικών περιπτώσεων και χάνει τη μεγάλη εικόνα – να εστιάζει στο δέντρο για να χάσει το Μνημονιακό δάσος.
Ποτέ δεν ήταν, συνεπώς, πιο επίκαιρη η φωνή και το πρόγραμμα απόδρασης από την Χρεοδουλοπαροικία του ΜέΡΑ25.
