Σήμερα, Πρωτομαγιά, απλά πασχίζουμε να μην ξεχνάμε τους προηγούμενους ώστε να κερδηθούν οι επόμενοι:
-
Τον Μάη 1886 στο Σικάγο
-
Την μεγάλη απεργία του 1896 στο Λαύριο
-
Tην Φεντερασιόν του Αβραάμ Μπεναρόγια και τους νεκρούς της Πρωτομαγιάς του 1911 στην Θεσσαλονίκη
-
Τον Κρητικό συνδικαλιστή Λούη Τίκα, που έπεσε στο Κολοράντο το 1914 στην σφαγή απεργών στα ορυχεία του Ροκφέλερ
-
Τους νεκρούς απεργούς των ορυχείων της Μήλου…
-
Τα δικά μας Μνημόνια που δεν είναι παρά σκληρός ταξικός πόλεμος εναντίον των εργαζόμενων – μια πρόβα τζενεράλε μισανθρωπικών πολιτικών που δοκιμάζονται στο δυστιπικό εργαστήρι της Χρεοδουλοπαροικίας “Η Ελλάς” προτού εφαρμοστούν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Σήμερα, 1η Μάη, θυμόμαστε ότι η μισθωτή εργασία βρίσκεται υπό διωγμό παντού. Και ότι όσο το εργατικό κίνημα είναι αδύναμο, η ανθρωπότητα φθίνει οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά.
