Ρεβανσισμός με πολλές στοχεύσεις
Η συνέντευξη ξεκίνησε με αναφορά στο τελευταίο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη Βουλή με τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης. «Αυτού του είδους τα νομοσχέδια», σημειώνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, «δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να αποπληρώσει τα χρέη στους δανειστές, ούτε με κάποιας μορφής οικονομικό ορθολογισμό. Είναι ένας καθαρός ρεβανσισμός απέναντι στη εργατική τάξη», τονίζει, «σε ευρωπαϊκό επίπεδο».
«Η Ελλάδα είναι το εργαστήριο όπου δοκιμάζονται όλα αυτά για να τα φέρουν τελικά στη Γερμανία», σημειώνει και προσθέτει ότι την ίδια ώρα «είναι και ρεβανσισμός απέναντι σε μια κυβέρνηση που κάποτε τα στελέχη της είχαν πει όχι στα μνημόνια».
Επιπλέον, «κατά τον Γιάνη Βαρουφάκη, «στόχος του γερμανικού κατεστημένου είναι -και πάντα ήταν- τα γαλλικά συνδικάτα».
Στην εύλογη ερώτηση γιατί τέτοια επιμονή από την πλευρά της τρόικας σε τόσο σκληρά μέτρα, από τη στιγμή που η κυβέρνηση λέει σε όλα «ναι» κι αν στο ρεβανσισμό εμπεριέχεται και ρήση ότι «ο εξευτελισμός τους (των κυβερνώντων) πρέπει να είναι τέλειος», συμφωνεί και επαυξάνει, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «πρέπει να είναι συνεχής και κατ’ εξακολούθηση για να μαθαίνουν κι οι υπόλοιποι, οι Ιταλοί εν δυνάμει αμφισβητίες των μνημονίων, να μαθαίνουν τα γαλλικά συνδικάτα κ.λπ.».
«Αυτό που συμβαίνει είναι πρωτόγνωρο», σημειώνει. «Έχουμε μια Βουλή όπου η συμπολίτευση ψηφίζει πράγματα που δεν πιστεύει και η αντιπολίτευση καταψηφίζει αυτά που η ίδια θα ήθελε να εφαρμόσει αν ήταν κυβέρνηση. Πρόκειται για την πλήρη αναίρεση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας».
Η πρόταση Μακρόν δεν έχει καμιά ελπίδα
Διευκρινίζοντας από την αρχή ότι «δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον Μακρόν με τον Σόιμπλε», επισημαίνει ότι αν και η πρότασή του έχει ενδιαφέρον, ωστόσο «δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Επέλεξε τη στρατηγική των δύο φάσεων: Θα “μεταρρυθμίσει” την αγορά εργασίας στη Γαλλία, που σημαίνει ότι θα καταργήσει την προστασία της έμμισθης εργασίας, όπως γίνεται στην Ελλάδα και στην περιφέρεια την εποχή των μνημονίων, ουσιαστικά θα γερμανοποιήσει τη Γαλλία και μετά θα πάει στη Μέρκελ να της πει “εγώ το έκανα, τώρα δώσε μου αυτά που ζητάω”.
Η τραγωδία του είναι ότι η Μέρκελ θα του πει “ευχαριστώ που γερμανοποίησες τη Γαλλία, αλλά nein σε όλα τ’ άλλα!”. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει την ατζέντα του στη Γερμανία όποιος κι αν είναι καγκελάριος, εκτός κι αν πράξει αυτό που έκανε ο στρατηγός Ντε Γκωλ: τη στρατηγική της κενής καρέκλας, αλλά δεν είναι συγκρουσιακός».
Στην ερώτηση αν αυτό ακριβώς δεν είναι η αποπολιτικοποίηση της πολιτικής, υπογραμμίζει ότι «επί τουλάχιστον 25 χρόνια έχουμε στην Ευρώπη μια προσπάθεια αποπολιτικοποίησης των πολιτικών αποφάσεων και αυτό τις κάνει τοξικά αντιδραστικές και πολιτικά εξτρεμιστικές», αλλά συμπληρώνει ότι το να «πούμε ότι ζούμε σε μια εποχή που η πολιτική έχει τελειώσει, αυτό απλά δίνει άλλοθι στον Μακρόν. Ο λόγος που συντηρείται κάποια ελπίδα για το τι θα κάνει ο Μακρόν, είναι επειδή δεν υπάρχει κυβέρνηση στο Βερολίνο. Περιμένουμε να φτιαχτεί η κυβέρνηση για να εισπράξει ο Γάλλος πρόεδρος το μεγάλο nein».
«Αντίθεση» ΔΝΤ – Γερμανίας
Σε ό,τι αφορά την ελληνική κρίση και τα μνημόνια, ο Γιάνης Βαρουφάκης τονίζει ότι «όταν έσκασε η ελληνική φούσκα, οι ιθύνοντες κυνικότατα απάντησαν ότι “θα μεταφέρουμε όλο το κόστος της φούσκας στους πιο αδύναμους” και αυτό έκαναν. Αυτό ακριβώς είναι τα μνημόνια και για να το κάνουν έπρεπε να πουν ψέμματα σε 19 Κοινοβούλια».
Κάνει λόγο για στοχοπροσήλωση του ΔΝΤ στη διάλυση της μεσαίας τάξης και διηγείται την πρώτη επίσκεψή του ως υπουργού στην Ουάσιγκτον, στην έδρα του Ταμείου: «Πήγαινα για διαπραγματεύσεις με τη Λαγκάρντ, στην οποία υποτίθεται θα δήλωνα ότι ξεκινάω στάση πληρωμών απέναντι στο ΔΝΤ. Είμαστε, λοιπόν, σε ένα σχεδόν άδεια κτήριο -ήταν μέρες του Πάσχα των καθολικών- και επί τρεις ώρες συζητούσαμε για πολύ σοβαρά ζητήματα, τα οποία δεν αφορούσαν μόνο την Ελλάδα, αφού ήταν η πρώτη φορά που δυτική χώρα θα έκανε στάση πληρωμών στο ΔΝΤ. Κι ενώ η συζήτηση ήταν τόσο σοβαρή, διαπιστώνω ότι θέλει να μιλήσουμε για τα φαρμακεία!». Και συμπληρώνει: «Είναι αυτό που λένε κάποιοι Αμερικανοί: “Ποτέ δεν πρέπει να αφήνεις μια κρίση να πηγαίνει χαμένη. Πρέπει να θάβεις μαζί της ό,τι σου καθόταν στο λαιμό”».
Αναφερόμενος στη διαφωνία ΔΝΤ-Γερμανίας για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, κατ’ αρχάς «επισημαίνει ότι η Γερμανία επέβαλε το Ταμείο στην Ευρώπη και είναι επίσης γεγονός ότι το ΔΝΤ ερχόταν πάντα σε κόντρα με την ελίτ της Γερμανίας, η οποία δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί της για την αναδιάρθρωση του χρέους. Υπάρχουν παντού αντιφάσεις, προφανώς υπάρχουν και στα συστήματα εξουσίας».
«Το γερμανικό κατεστημένο», συνεχίζει ο Γιάνης Βαρουφάκης, «ήθελε ρευστοποίηση των περιουσιών, της εργασίας, των ασφαλιστικών Ταμείων των πληγέντων χωρών και την τεχνογνωσία γι’ αυτή τη δουλειά την είχε το ΔΝΤ».
Μη βιώσιμο χρέος σημαίνει κούρεμα
Επιμένοντας ότι το κούρεμα του χρέους είναι η μόνη λύση -ακόμα και από νεοφιλελεύθερη σκοπιά-, επισημαίνει ότι «το να ακούω σήμερα τον Τσίπρα και το φίλο μου, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ότι πρώτα θα έρθει η ανάπτυξη και μετά η αναδιάρθρωση του χρέους και το τέλος της λιτότητας, πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω στα αυτιά μου. Είναι η πλήρης αντιστροφή του αίτιου και του αιτιατού», τονίζει με νόημα. «Αλλά όταν είσαι… υπεύθυνος υπουργός δεν μπορείς να λαμβάνεις υπόψιν τις επιστημονικές σου θέσεις. Αυτό λένε. Δηλαδή τι μήνυμα δίνουμε στα παιδιά μας στα πανεπιστήμια»;
«Η μόνη λύση όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια τετραπλή πτώχευση είναι το κούρεμα. Και δεν χρειάζεται να είσαι αριστερός για να το λες αυτό. Για το αμερικάνικο κεφάλαιο είναι σχεδόν αυτονόητο ότι χρέος που δεν είναι βιώσιμο κουρεύεται», τονίζει ο Γιάνης Βαρουφάκης και αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την αυτοκινητοβιομηχανία General Motors.
Επίσης, υπεραμύνεται της περιβόητης ενδιάμεσης συμφωνίας, σημειώνοντας πως «το γεγονός ότι η 20η Φεβρουαρίου 2015 οδήγησε σε τέσσερις μήνες που ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποίησε για να προετοιμάσει τη συνθηκολόγησή του, δεν σημαίνει ότι δεν ήταν τέσσερις μήνες που θα έπρεπε να είχαμε προετοιμάσει για τη ρήξη και το κούρεμα του χρέους.
Για το DiEM25
Ειδική αναφορά κάνει ο Γιάνης Βαρουφάκης και στις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες για το DiEM25, χαρακτηρίζοντάς το ως ένα διεθνικό πανευρωπαϊκό κίνημα. «Αυτό το κίνημα ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια προσπαθώντας να απαντήσει σε ένα συγκεκριμένο ερώτημα: Ασκούμε κριτική στην Ευρώπη, στην ΕΚΤ, στη λιτότητα, αλλά δεν έχουμε απάντηση στο τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικό και, μάλιστα, να το κάνει από αύριο το πρωί, με τους υπάρχοντες μηχανισμούς και συσχετισμούς και τι σημαίνει πραγματικά ρήξη με το παρελθόν».
«Επί δυο χρόνια εκπονούμε αυτό που εμείς ονομάζουμε νέα συμφωνία για την Ευρώπη. Είναι ένα πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής και είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι γι’ αυτό. Αποφασίσαμε ότι πρέπει να το καταθέσουμε στην κρίση των Ευρωπαίων πολιτών στις ευρωεκλογές του 2019. Αυτή τη στιγμή στήνουμε τουλάχιστον 11 κομματικές δομές σε 11 χώρες, με στόχο το Μάιο του 2019 να υπάρχει ένα διεθνικό κόμμα με μια πολιτική – οικονομική ατζέντα και ένα μανιφέστο. Κοινό ψηφοδέλτιο σε όλη την Ευρώπη με κοινό μανιφέστο που θα περιλαμβάνει τρία μέρη: Το προοίμιο, ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα που θα είναι ίδιο για όλες τις χώρες και μετά τι προτείνει το DiEM25 για κάθε χώρα χωριστά. Τέλος Μαΐου – πρώτη βδομάδα Ιουνίου θα γίνει η ανακοίνωση του κοινού ψηφοδελτίου».
Και συνεχίζει λέγοντας ότι «στόχος μας είναι η μετεξέλιξη του DiEM25 Ελλάδας σε κόμμα. Θα έχει ελληνικό όνομα και η ιδρυτική του διάσκεψη θα γίνει στις 26 Μαρτίου».
«Νοιώθουμε μια ιστορική ευθύνη», υπογραμμίζει, «αντίστοιχη με αυτή που είχαν οι παππούδες μας το 1930. Είναι η χρονιά μετά το μεγάλο κραχ και πριν την τσουλήθρα προς την άβυσσο του ναζισμού και του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Η διεθνής κρίση του 2008, ήταν το 1929 της γενιάς μας. Το δικό μας 1930 είναι τώρα. Θεωρούμε ότι τα πολλά ακροδεξιά φαινόμενα στην Ευρώπη, όπως και το 1930, είναι απόρροια της κρίσης που συνεχίζεται. Το 1930 η Αριστερά έκανε ένα τεράστιο λάθος. Πίστεψε, ως επί το πλείστον, ότι η κατάρρευση του καπιταλισμού ερχόταν και ότι μετά τον καπιταλισμό θα είχαμε σοσιαλισμό. Δεν είχαμε σοσιαλισμό, ναζισμό είχαμε. Σύμφωνα με τη δική μας άποψη ως DiEM25, οι παππούδες μας έπρεπε να έχουν δημιουργήσει μια πλατιά συμμαχία δημοκρατών, ανεξάρτητα από το εάν ήταν αριστεροί, φιλελεύθεροι, κεντρώοι, για να σταματήσει η κρίση, για να μην έρθει η σκοτοδίνη των τελευταίων ετών της δεκαετίας του ’30 και του ’40 μετά. Αυτό προσπαθεί να κάνει το DiEM25»
