Ομιλία Γιάνη Βαρουφάκη στην εκδήλωση στο ΣΠΟΡΤΙΓΚ, 19 Μαΐου 2017

ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ DiEM25 ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΓΗΠΕΔΟ ΣΠΟΡΤΙΓΚ, 19 Μαΐου 2017

Όπως βλέπετε, φίλες, φίλοι, σύντροφοι, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΜΕ… ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΥΡΩΠΗ!

Ο απομονωτισμός δεν βοηθά κανέναν να πάρει πίσω την πατρίδα του. Όπως η κλιματική αλλαγή έτσι και η αντιμετώπιση του χρέους, των τραπεζικών κρίσεων, των χαμηλών επενδύσεων, της φτώχειας – απαιτούν μεν δράσεις σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, αλλά αυτές οι δράσεις δεν αρκούν.

Να γιατί το DiEM25 πασχίζει να είναι το πρώτο ενιαίο, δι-εθνικό κίνημα που δρα σε κάθε γωνιά της Ευρώπης: Επειδή γνωρίζουμε ότι για να επανακτήσουμε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία μας ως έλληνες, ως ιταλοί, ως γερμανοί, πρέπει να επανακτήσουμε τον δημοκρατικό έλεγχο της Ευρώπης ως ευρωπαίοι.

Η Ελλάδα ασφυκτιά σε μια Ευρώπη που αποδομείται. Κι η Ευρώπη αποδομείται επειδή χώρες όπως η Ελλάδα ασφυκτιούν – όπως ασφυκτιούν οι εργαζόμενοι πτωχοί σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της Γερμανίας – της χώρας που το DiEM25, το κίνημα που διέσωσε την φλόγα της Ελληνικής Άνοιξης του 2015, αριθμεί τα περισσότερα μέλη του – ενός κινήματος που σήμερα επιστρέφει, εδώ στην Αθήνα, στην γενέτειρά του.

Πολλοί ρωτούν: Τι είναι αυτό το DiEM; Είναι η νέα Φιλική Εταιρεία των ευρωπαίων δημοκρατών που ετοιμάζει την ρήξη με την Ανίερη Συμμαχία του Eurogroup, του EuroWorkingGroup, του Βαθέως Κατεστημένου που διαλύει την Ευρώπη.

Αλήθεια, ποιοί έφεραν το Brexit; Ποιοι ευθύνονται για την στροφή των λαών εναντίον της Ευρωπαϊκής ιδέας; Εμείς; Ο Βαρουφάκης; Ή ο Ντάιζελμπλουμ, ο Σόιμπλε, ο Ολάντ, η Μέρκελ και ο Γιούνκερ; Ρητορικό το ερώτημα. Ακόμα και οι βαμένοι ευρωλάγνοι της τρόικας εσωτερικού σκύβουν το κεφάλι στο άκουσμά του.

Όταν μέλη του DiEM25 όπως η Judith βρίσκονται στην Ελλάδα, δεν είναι απλά φιλέλληνες – γίνονται έλληνες. Κι όταν εμείς πηγαίνουμε στο Βερολίνο, που είναι ο επόμενος προορισμός του DiEM25, την επόμενη εβδομάδα, την 25^η Μαΐου, γινόμαστε γερμανοί. Αυτό είναι το DiEM25: Το Κίνημα της Συμφιλίωσης των Ευρωπαίων Δημοκρατών.

• Το Κίνημα που στην Ευρώπη συμφιλιώνει τα μερμύγγια του Βορρά με τα μερμύγγια του Νότου. Τους δημιουργικούς ανθρώπους του Βορρά με τους δημιουργικούς ανθρώπους του Νότου.
• Το Κίνημα που βάζει τέλος στην διχόνοια μεταξύ μας και μας στρέφει εναντίον της Ανίερης Συμμαχίας που δημιούργησε την κρίση και που τώρα πασχίζει να μεταφέρει το κόστος της στους ασθενέστερους του Νότου και του Βορρά.
• Το Κίνημα που στην Ελλάδα έρχεται για να συμφιλιώσει, να σταματήσει την διχόνοια μεταξύ των εργαζόμενων πτωχών και των ανέργων, των πτωχευμένων επιχειρηματιών και των πτωχευμένων εργαζόμενων, των δημόσιων και των ιδιωτικών υπαλλήλων. Το κίνημα που εκφράζει την βουβή απόγνωση του έλληνα, την σιωπηλή ανασφάλεια του γερμανού, τον κρυφό καϋμό του μετανάστη.

H Συμφιλίωση των Ελλήνων μεταξύ μας είναι θα αδύνατη όσο το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο και η ελληνική ολιγαρχία επιμηκύνουν την επτάχρονη γενικευμένη, τετραπλή πτώχευση: πτωχευμένο κράτος, πτωχευμένες τράπεζες, πτωχευμένες επιχειρήσεις, πτωχευμένες οικογένειες. Την ανυπόφορη κατάσταση του να χρωστούν όλοι σε όλους και κανείς να μην μπορεί να πληρώσει. Όσο αυτό συνεχίζεται ελέω των ελληνικών κυβερνήσεων η διχόνοια θα πλανάται σαν φάντασμα πάνω από μια χώρα που ερημοποιείται ασταμάτητα, δωρίζοντας τους νέους της σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Παράλληλα, θα αναβάλεται η Ευρωπαϊκή Συμφιλίωση ενώ η Ευρωπαϊκή Αποδόμηση θα θριαμβεύει. Γιατί; Επειδή η άρνηση του Βαθέως Ευρωπαϊκού Κατεστημένου να παραδεχθεί πως η τετραπλή μας πτώχευση δεν ξεπερνιέται με ακόμα μεγαλύτερα δάνεια και περισσότερη λιτότητα αντανακλά την άρνησή τους να ξανασχεδιάσουν ένα νομισματικό σύστημα που καταστρέφει την Ευρώπη. Κάτι που πολύ σύντομα θα καταλάβει ο φίλος Εμμανουέλ Μακρόν. Αφού τους δώσει την λιτότητα και την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων που απαιτούν, αφού ουσιαστικά καλωσορίσει την Τρόικα στο Παρίσι, θα εισπράξει το μεγάλο ΝΑΪΝ για την αναδιάρθρωση της ευρωζώνης. Όπως γίνεται χρόνια τώρα με την αναδιάρθρωση του δικού μας χρέους μας η άρνηση της οποίας έχει αναδειχθεί στο προάγγελο την Ευρωπαϊκής διάλυσης: Όσο αρνούνται την αναδιάρθρωσή του τόσο δηλώνουν ανίκανοι να σώσουν την ΕΕ.

Φίλες και φίλοι, είναι αλήθεια ότι, όπως με κατηγόρησαν κάποιοι σύντροφοι τότε που αποφάσιζαν να συνθηκολογήσουν, έχω πράγματι κόλλημα με το χρέος. Ναι, έχω κόλλημα με το χρέος όπως ένας αιχμάλωτος πολέμου δεν σκέφτεται τίποτα άλλο από την απόδραση. Η αναδιάρθρωση του χρέους είναι το Νο. 1 ζητούμενο γιατί το δημόσιο χρέος κρύβεται πίσω από την γενικευμένη, τετραπλή πτώχευση.

Σε μια κανονική χώρα, ο καταμερισμός οφελών και ζημιών προκύπτει από την πάλη των τάξεων, την διελκυστίνδα μεταξύ μισθών-κερδών, κεφαλαίου-εργασίας. Όμως η Ελλάδα δεν είναι πια κανονική χώρα. Εδώ και χρόνια, λόγω του μη βιώσιμου χρέους, πτωχεύουν ταυτόχρονα εργοδότες και εργαζόμενοι, ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, εισαγωγείς και εξαγωγείς. Εδώ που φτάσαμε οι μόνοι που ωφελούνται είναι η παρασιτική ολιγαρχία που ταυτίζεται με τους δανειστές, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την Μνημονιακή διαδικασία και, έτσι, διατηρεί την εξουσία της επί ενός λαού τον οποίο λοιδωρεί στην βάση των νέων δανείων που τον χρεώνει.

Για να γίνει η Ελλάδα κανονική χώρα απαιτείται η κατάλυση της νέας «εθνοσωτηρίου επταετίας», η κατάργηση της χρεο-δουλοπαροικίας. Φτάνουν πια οι διασώσεις μας! Αρκετά μας έσωσαν δανειζόμενοι εκ μέρους μας.

Σήμερα, προέχει η αναδιάρθρωση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών που προαπαιτεί την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αναδιάρθρωση και Δημοκρατία πάνε μαζί!

Το μόνο καλό είναι ότι όταν η κρίση είναι τόσο βαθειά δημιουργούνται προϋποθέσεις συμφωνίας μεταξύ πολιτικών δυνάμεων, παραδοσιακά ανταγωνιστικών. Έντιμοι φιλελεύθεροι και συντηρητικοί, Κεϋνσιανοί και Μαρξιστές, λιμπεραλιστές και μονεταριστές – μπορούμε να συμφωνήσουμε στο τι πρέπει να γίνει αύριο το πρωί: Για να ξεφύγει η Ελλάδα από την ερημοποίηση πρέπει να συμφιλιωθούμε συμφωνόντας σε τρεις στόχους:

Α. Αναδιάρθρωση όλων των χρεών, ιδιωτικών και δημόσιων

Β. Δραστική μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών και του σταθερού κόστους της οικονομικής δραστηριότητας.

Γ. Τερματισμός των αυτο-τροφοδοτούμενων περικοπών συντάξεων, επενδύσεων, μισθών

Η επίτευξη αυτών των στόχων μπορεί και απαιτείται να αποτελέσει την βάση για την ΛΥΣΗ.

Κανένας όμως από τους τρεις στόχους δεν συνάδει με το «κλείσιμο της αξιολόγησης», και την λογική του 3^ου Μνημονίου, που θεμελιώνεται ακριβώς στα αντίθετα: (α) Αύξηση των απαράδεκτα υψηλών φορολογικών συντελεστών, (β) αναβολή της αναδιάρθρωσης ιδιωτικών και δημοσίων χρεών σε ένα μέλλον όπου ο κοινωνικός ιστός και το ανθρώπινο κεφάλαιο θα έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και η χώρα θα έχει ερημοποιηθεί, και (γ) νέες περικοπές που μειώνουν κι άλλο την παραπαίουσα εγχώρια δραστηριότητα.

Η επίτευξη των τριών απαραίτητων στόχων προϋποθέτει επτά ΤΟΜΕΣ:

1. Μεγάλες και άμεσες μειώσεις όλων των φορολογικών συντελεστών – 18% ο μέγιστος ΦΠΑ, 20% ο μέγιστος φόρος των επιχειρήσεων, κατάργηση της προπληρωμής φόρων, κατάργηση του φόρου αλληλλεγγύης για εισοδήματα κάτω των 30000.
2. Αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους μέσω ανταλλαγών νέων ομολόγων των οποίων οι αποδόσεις εξαρτώνται από την ανάκαμψη
3. Στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος το πολύ 1,5% του ΑΕΠ
4. Άμεση ίδρυση Δημόσιου Εξωτραπεζικού Συστήματος Πληρωμών – που επιτρέπει την πολύπλευρη ακύρωση ληξιπρόθεσμων οφειλών, τις εξωτραπεζικές πληρωμές, και δημοσιονομικό χώρο για το κράτος καθώς και δυνατότητες χρηματοδότησης νέου προγράμματος καταπολέμισης της φτώχειας
5. Ίδρυση Δημόσιας Εταιρείας Διαχείρισης Μη Βιώσιμων Ιδιωτικών Χρεών με μορατόριουμ στους πλειστηριασμούς και στις εξώσεις
6. Μετατροπή Υπερταμείου-ΤΑΙΠΕΔ σε δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα που δανείζεται με εχέγγυα την δημόσια περιουσία (την οποία διαχειρίζεται με στόχο τις επενδυντικές ροές που αναβαθμίζουν την ίδια την δημόσια περιουσία) και με τις μετοχές αυτής της νέας αναπτυξιακής τράπεζας να εκχωρούνται στα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία έτσι στηρίζονται με νέα κεφάλαια.
7. Σεβασμός στην μισθωτή εργασία και στην επιχειρηματικότητα: Τέλος στο «μπλοκάκι» και το ΤΕΒΕ-ΕΦΚΑ για μισθωτούς οι οποίοι εντάσσονται στο ΙΚΑ. Για νέες επιχειρήσεις, start-ups, απαλλαγή για 5 χρόνια από ασφαλιστικές εισφορές. Για όλες τις επιχειρήσεις εισαγωγή «ταβανιού» στο συνολικό ποσοστό φόρων και εισφορών στο 50% των εσόδων τους.

Η κρίση είναι τόσο βαθιά που δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να υπάρξει εθνική συναίνεση πάνω σε μια τέτοια ΛΥΣΗ. Το πρόβλημα, ο σπόρος της διχόνοιας, είναι αλλού: Όποια κυβέρνηση κι αν προσέλθει στο Eurogroup με λογικές προτάσεις θα έρθει αντιμέτωπη με το γνωστό Τείχος της Άρνησης των δανειστών.

Καμία λελογισμένη πρόταση οικονομικής πολιτικής δεν θα έχει την οποιαδήποτε τύχη εφόσον θέτει ως προϋπόθεση εφαρμογής της την πρότερη σύμφωνη γνώμη του Eurogroup.

Οι δανειστές, πρέπει να το καταλάβουμε, συμφωνούν σιωπηλά ότι αυτές οι τομές είναι απαραίτητες αλλά δεν τις δέχονται γιατί η ανάκαμψη της Ελλάδας δεν τους αφορά. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην φανεί πως μια κυβέρνηση μικρής χώρας τους φέρνει αντίσταση και πετυχαίνει αμοιβαία επωφελή συμφωνία μαζί τους. Έτσι, καταλήγουμε παράπλευρη απώλεια στην τιτάνια μάχη συμφερόντων Παρισίων, Βερολίνου και Ουάσινγκτον.

Εμείς όμως; Θα κάτσουμε στην γωνιά μας, στην φυλακή χρέους μας, βουβοί, αποχαιρετώντας τα παιδιά μας που μεταναστεύουν, για να μην στενοχωρήσουμε δανειστές που δεν νοιάζονται καν για το αν θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω; Ή θα συνασπιστούμε να κάνουμε αυτό που είναι σωστό για την Ελλάδα και σωστό για την Ευρώπη; Τι είναι αυτό;

1. Άμεση νομοθέτηση των 7 τομών άνευ διαπραγμάτευσης και μονομερώς
2. Όσο τα EuroWorkingGroup και Eurogroup αρνούνται να αποδεχθούν τις 7 τομές ως το αδιαπραγμάτευτο σημείο εκκίνησης της ελληνικής ανάκαμψης, η ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθεί την τακτική της «κενής καρέκλας» του Στατηγού Ντε Γκωλ
3. Αν η τρόικα αρχίσει πάλι τις απειλές για Grexit, και η ΕΚΤ αρνηθεί, όπως τον Ιούνιο του 2015, να αυξήσει τον ELA, η χώρα θα διατηρηθεί εντός της Ευρωζώνης με τα ισχύοντα capital controls και με αυξανόμενη χρήση του Δημόσιου Εξωτραπεζικού Συστήματος Πληρωμών
4. Στο μεταξύ αναβάλλονται μονομερώς οι αποπληρωμές στην τρόικα και δρομολογείται πολιτική παραμονής εντός της Ευρωζώνης υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης που περιλαμβάνουν την διάθεση της υπάρχουσας/διαθέσιμης ρευστότητας για τις επιλεκτικές εισαγωγές που έχει ανάγκη η χώρα και προς την ενίσχυση των εξαγωγικών τομέων και επιχειρήσεων.

Για να το πω απλά φίλες και φίλοι: Το 2015 δεν θα επαναληφθεί! Αυτή την φορά, οι τομές-προαπαιτούμενα για απόδραση από την κρίση θα εφαρμοστούν χωρίς καμία διαπραγμάτευση. Όσο το Eurogroup αρνείται τον κοινό νου, το δικαίωμά μας να μειώνουμε τους φορολογικούς συντελεστές και να διαθέτουμε το πλεόνασμα και την περιουσία μας όπως εμείς κρίνουμε, τόσο η καρέκλα του ΥπΟικ μας στο Eurogroup θα παραμένει κενή – όπως έκανε ο Στρατηγός Ντε Γκολ την δεκαετία του 1960.

Φίλες και φίλοι, η Ευρωζώνη είτε θα εκπολιτιστεί είτε θα καταρρεύσει. Σε κάθε περίπτωση η εφαρμογή των 7 τομών θα έχει εξοπλίσει την Ελλάδα με αυτά που χρειάζεται για να πάψει να ασφυκτιά, είτε η Ευρωζώνη επιβιώσει είτε όχι.

Καλοπροαίρετα κάποιοι θα ρωτήσουν: Καλά, μπορεί να αντέξει η χώρα εντός της ευρωζώνης υπό καθεστώς σύγκρουσης με την τρόικα; Δεν το προσπαθήσατε αυτό το 2015 και αποτύχατε; Τους απαντώ: Το πρόγραμμα για επιβίωση εντός της ευρωζώνης υπό συνθήκες ρήξης με την τρόικα δεν απέτυχε το 2015. Απλά δεν εφαρμόστηκε! Ο πρωθυπουργός παρέβη την υπόσχεσή του και, απλά, δεν με άφησε να το εφαρμόσω. Λογικό ήταν να επέλθει η ήττα. Σφάλαμε. Όχι επειδή πιστέψαμε ότι η απελευθέρωση ήταν εφικτή. Σφάλαμε που πιστέψαμε τους λάθος ανθρώπους οι οποίοι κάποια στιγμή για να συνθηκολογήσουν αποκάλεσαν αυταπάτη τον εφικτό στόχο.

Εμείς δεν είχαμε αυταπάτες: Μπορούσαμε – τότε – το καλοκαίρι του 2015 – να έχουμε κρατηθεί στην ευρωζώνη με κλειστές τις τράπεζες για καιρό. Σήμερα μπορούμε ακόμα πιο εύκολα. Τι θα μας κάνουν; Θα μας επιβάλουν capital controls; Σήμερα όλοι έχουμε χρεωστικές κάρτες, τα περισσότερα μαγαζιά έχουν POS. Μαζί με το δημόσιο εξωτραπεζικό σύστημα πληρωμών που θα ιδρύσουμε, τον περιορισμό των εισαγωγών ειδών πολυτελείας και την δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών που θα δώσουν ανάσες στον ιδιωτικό τομέα, θα μπορέσουμε να κρατηθούμε εντός της ευρωζώνης για όσο χρειάζεται ώστε να δείξει η επίσημη Ευρώπη τι θέλει. Την διάλυση ή την διάσωση της ΕΕ; Εμείς θα είμαστε έτοιμοι και για τα δύο.

Θα πουν ότι η ρήξη με την τρόικα θα βάλει πάλι την χώρα σε περιπέτειες. «Νάτους πάλι», τους ακούω ήδη να ουρλιάζουν, «θέλουν να μας φέρουν πίσω στο 2015. Πάλι Κούγκι και Ζάλογγο. Πάλι περήφανη διαπραγμάτευση που διακινδυνεύει την θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.» Θα μας πουν εθνοπροδότες και αφελείς. Ποιοί; Εκείνοι που τον Γενάρη του 2015 φώναζαν ΓΕΡΟΥΝ ΓΕΡΑ. Αλλά φίλες και φίλοι:

• Περιπέτεια δεν ήταν το Κούγκι και το Μεσολλόγγι. Περιπέτεια ήταν η τουρκοκρατία.
• Περιπέτεια δεν ήταν ο Γοργοπόταμος και το Πολυτεχνείο. Περιπέτεια ήταν η κατοχή και η χούντα.
• Περιπέτεια δεν είναι η σύγκρουση με την τρόικα & την ολιγαρχία. Περιπέτεια δεν είναι το μη κλείσιμο της αξιολόγησης. Περιπέτεια είναι οι φαιδροί φορολογικοί συντελεστές, οι ακόμα φαιδρότεροι δημοσιονομικοί στόχοι, τα θλιβερά αντίμετρα που θα εφαρμοστούν μόνο εάν και εφόσον πιαστούν οι φαιδροί στόχοι. Περιπέτεια είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης υπό όρους συνεχιζόμενης συρρίκνωσης και ερημοποίησης. Περιπέτεια είναι τα συνεχή ανεφάρμοστα Μνημόνια.

Έχετε προσέξει το μένος απέναντι σε όσους δεν υποταχθήκαμε; Οι υποταγμένοι μισούν λυσσασμένα όσους δεν υποτάσσονται. Τα νέα δάνεια | τους είναι απαραίτητα καθώς αντλούν την εξουσία τους από αυτά! Δαιμονοποιούν την ιδέα της ρήξης για να διασωθούν οι ίδιοι βουλιάζοντας την χώρα – σαν ανόητοι ιοί που σκοτώνουν τον οργανισμό στον οποίο ζουν.

Επιτρέψτε μου μια προσωπική αναφορά: Το βράδυ του δημοψηφίσματος, στην επιστολή παραίτησής μου, είχα πει ότι θα φέρω στο πέτο μου το μίσος της τρόικας ως μετάλλειο τιμής. Αυτό κάνω δύο χρόνια τώρα. Χωρίς θυμό! Αλλά με περηφάνεια! Γελάω βλέποντάς τους ΒΑΣΤΑ ΓΕΡΟΥΝ να φορτώνουν κι άλλο χρέος στο πτωχευμένο κράτος και παράλληλα να πασχίζουν να το φορτώσουν πάνω μου. Το μη βιώσιμο χρέος τους το ονόμασαν Κόστος Βαρουφάκη! Αν δεν υπέφερε τόσος κόσμος, θα ήταν αστείο. Πραγματικά είναι σαν να ισχυρίζονται ότι για την Κατοχή του 1941-44 έφταιγαν όσοι πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο για εκείνο το ΟΧΙ.

Ξεχνούν όμως κάτι: Η Ελλάδα δεν κακίζει όσους δεν κιότεψαν. Δεν κακίζει όσους τίμησαν το ΟΧΙ. Δεν κακίζει τους προστάτες της δημοκρατίας. Δεν υποκλίνεται σε κατακτητές που έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση όσους μετατρέπονται σε ικέτες εν μία νυκτί.

Ξεχνούν ότι δεν ξεχνάμε: Η μέγιστη αφέλεια σήμερα είναι το να τους πιστέψεις. Ποιους; Την ΝΔ, που σήμερα, το 2017, τάζει, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του 2014, πράγματα που απαιτούν ρήξη την οποία δεν θα κάνουν. Και τους άλλους που σήμερα παπαγαλίζουν όσα έλεγαν οι Σαμαράς-Βενιζέλος το 2014 για να δικαιολογήσουν ότι δεν την έκαναν. Κι όλους εκείνους που υπόσχονται ότι η κρίση θα φύγει ως δια μαγείας αν συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε από το 2010. Και τα μέσα αποβλάκωσης που κοροϊδεύουν τα IOUs που προτείναμε. Αλήθεια γνωρίζετε πως επιβιώνουν οι τραπεζίτες; Με 55 δις ευρώ IOUs που εγγυάστε εσείς, το ΥπΟικ, για πάρτη τους. Τα IOUs βλέπετε είναι καλά όταν τα δίνουμε στους τραπεζίτες. Αλίμονο όμως και τα δώσουμε σε συνταξιούχους, σε μικρές επιχειρήσεις ή σε άπορους…

****

Φίλες και φίλοι, δεν ξέρω για εσάς αλλά έχω να νιώσω τόσο καλά στην πόλη μας από εκείνο το βράδυ της 3^ης Ιουλίου του 2015. Μαζευτήκαμε εδώ γιατί μας ενώνουν δύο πεποιθήσεις: Πρώτον, ότι δεν ξέρουν καλύτερα το συμφέρον του λαού μας οι δεσμοφύλακες της χρεοδουλοπαροικίας μας και οι υπάλληλοί τους που χειροκροτούν το κλείσιμο της αξιολόγησης και χαίρονται για την επέκταση και το βάθεμα της κρίσης.

Δεύτερον, το ότι δεν μας φοβίζει η αποτυχία. Μας φοβίζει η υποταγή και η έλλειψη προοπτικής, ελπίδας, σχεδίου για την απόδραση από τις νέες διασώσεις τους, από τα μέτρα και αντίμετρα τους, από τις συμφωνίες και την αλληλλεγγύη τους. Δεν μας φοβίζει να βάλουμε ψηλά τον πήχυ και να αποτύχουμε. Μας φοβίζει να κοιτάμε χαμηλά και να καταλήξουμε στα γόνατα, άλλη μια φορά ικέτες. Βλέπω τα πρόσωπα των συντρόφων που παρέμειναν στην κυβέρνηση και θυμάμαι αυτό που κάποτε ήξερα κι εκείνοι:

• Όταν κάνεις αυτό που δεν πιστεύεις τότε είσαι φοβισμένος και ανίσχυρος.
• Όταν κάνεις αυτό που πιστεύεις δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα!

Ξέρουμε λοιπόν τι πρέπει να γίνει. Το ερώτημα τίθεται: Ποιος θα το κάνει; Πως θα γίνει; Ποιό το επόμενο βήμα;

Στη Ρώμη πριν δύο μήνες το DiEM25 προέβη σε μια σημαντική ανακοίνωση στο πλαίσιο της παρουσίασης του ΝΙΟΥ ΝΤΗΛ, ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ – την ατζέντα οικονομικής πολιτικής που προτείνουμε για την Ευρώπη ολόκληρη και για κάθε χώρα ξεχωριστά, ανεξάρτητα αν είναι στο ευρώ ή ακόμα και στην ΕΕ. Καλέσαμε όλες τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης που θέλουν να υιοθετήσουν την ατζέντα μας σε εκλογική συνεργασία έως το 2019. Μια πρώτη συνάντηση θα γίνει στο Βερολίνο την επόμενη εβδομάδα.

Είπαμε ότι εκεί που υπάρχοντα κόμματα θα υιοθετήσουν την ατζέντα μας εμείς θα τους στηρίξουμε. Κι εκεί που δεν υπάρχει τέτοιο κόμμα τα μέλη μας θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα κατέβουμε εμείς ως κόμμα. Εδώ στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, στην χώρα όπου η κρίση χτύπησε πιο βάναυσα, δεν υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις ριζοσπαστικού ευρωπαϊσμού – δυνάμεις που να υποστηρίζουν το ΕΝΤΟΣ της ΕΕ και την ρήξη με ΑΥΤΗ την ΕΕ.

Θα κατέβουμε λοιπόν εμείς ως DiEM25 στις ευρωεκλογές; Στις εθνικές εκλογές;

Αυτό θα εξαρτηθεί από εσάς και από πάρα πολλούς που δεν είναι απόψε εδώ. Κατ’ αρχάς σας καλούμε να έρθετε μαζί μας. Να γραφτείτε! Να σας θυμίσω μια στιγμή πως μπορείτε να γραφτείτε. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα diem25.org/el, να πατήστε πάνω δεξιά στο ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ, να συμπληρώσετε τα στοιχεία σας και κατόπιν, αφού σας αποστελεί κωδικός επιβεβαίωσης στο κινητό σας, τον συμπληρώνετε και… αυτό ήταν. Για τους πιο παλαιομοδίτες, στο κάθισμά σας βρήκατε μια φόρμα – την συμπληρώνετε και είτε την αφήνετε στην σχετική κάλπη κατά την έξοδο είτε την ταχυδρομείτε στην διεύθυνση που αναφέρεται στην φόρμα: Γαμβέτα 6, 7^ος όροφος – που είναι, παρεμπιπτόντως τα γραφεία μας στην Αθήνα. Να έρχεστε να μας βλέπετε καθημερινά τουλάχιστον 10 με 5 είμαστε εκεί.

Αν γραφτείτε ηλεκτρονικά τότε μπορείτε, μέσα από την ιστοσελίδα, να συμμετέχετε σε συζητήσεις και σε αποφάσεις. Μια πρώτη απόφαση που θα πάρουμε αφορά το ελληνικό όνομα του DiEM25. Τα μέλη μας, νέα και παλαιά, θα προτείνουν ένα ελληνικό όνομα το οποίο θα συνδυαστεί με την λέξη DiEM25 ώστε να εκφράσει καλύτερα τις δικές μας, καθαρά ελληνικές ανησυχίες και ελπίδες. Κατόπιν θα ψηφίσουμε. Όπως θα ψηφίζουμε για όλες τις αποφάσεις του DiEM25 – από την στάση που θα ακολουθήσουμε στις επόμενες εκλογές στην Πολωνία, στην Ιταλία, στην Βρετανία έως το αν θα κατέβουμε στις ελληνικές εκλογές. Να το πω απλά:

Αν τουλάχιστον είκοσι χιλιάδες νέα μέλη γραφτούν στο DiEM25 Ελλάδα, και η πλειoψηφία των μελών του DiEM25 από όλη την Ευρώπη ψηφίσουν υπέρ της καθόδου μας στις ελληνικές εκλογές, τότε προχωράμε. Η απόφαση δική σας.

Βέβαια το να γραφτείτε απλά δεν αρκεί. Σας θέλουμε ενεργούς. Το καταστατικό του DiEM25 επιτρέπει, και προτρέπει, την δημιουργία πολλών ομάδων 10 με 15 άτομα που οργανώνονται στο πλαίσιο της αυτο-οργάνωσης. Γραφτείτε λοιπόν όχι μόνο για να ψηφίζετε αλλά για να δράσετε, να ηγηθείτε.

****

Επιτρέψτε μου να κλείσω με μια ιστορία. Το βράδυ που ιδρύθηκε το DiEM25 στο θέατρο Volksbuhne του Βερολίνου, 9^η Φεβρουαρίου του 2016, όταν πλέον όλα είχαν πάει καλά, βρεθήκαμε με πολύ κόσμο στα παρασκήνια για να χαλαρώσουμε. Με τον Srecko Horvat πίναμε μια μπύρα συγκινημένοι. Τότε διέκρινα έναν παλιό ακτιβιστή, γερμανό, μεγάλη μορφή στα κινήματα της Γερμανίας. Παλιά καραβάνα με φυλακές και άλλες διακρίσεις στο βιογραφικό του. Ήταν, όπως συνήθως, κατσούφης. «Πως είδες την ιδρυτική μας εκδήλωση;» τον ρώτησα όλο περηφάνεια. «Δεν σας δίνω ελπίδες. Θα αποτύχετε. Αυτή η Ευρώπη δεν σώζεται», μου απαντά. Τότε ο Srecko θυμωμένος του λέει: «Γιατί είσαι εδώ τότε;» «Επειδή θέλω να είμαι δίπλα στους συντρόφους που θα κληθούν να τα βάλουν με τα τέρατα που θα φέρει η κατάρρευση της Ευρώπης», ήταν η απάντησή του.

Δεν συμφωνώ μαζί του. Δεν είναι δεδομένη η ήττα. Όμως, η ρήση του μου έδωσε κουράγιο. Αυτό κάνουμε απόψε εδώ κι εμείς. Μαζευόμαστε, ενώνουμε τις δυνάμεις μας τόσο για να αποτρέψουμε την οριστική κατάρρευση όσο και για να μαζέψουμε τα σπασμένα τους αν έρθει.»

Τα καλά νέα, όπως είδατε από τα video, όπως ακούσατε από τον Jonas και την Judith που είναι μαζί μας, είναι ότι: Δεν είμαστε μόνοι! Δεν ζητάμε την αλληλλεγγύη των γερμανών, ιταλών, γάλλων, σλοβάκων, πολωνών, κροατών συντρόφων μας. Είμαστε ένα, ενιαίο κίνημα. Είμαστε μαζί. Αποφασισμένοι.

Την 25^η Μαρτίου είμασταν σ’ ένα πανέμορφο θέατρο στην Ρώμη. Στις 29 Απριλίου ήμασταν στην Θεσσαλονίκη, σ΄ένα κατάμεστο Βελλίδειο. Κατόπιν στο Λονδίνο το DiEM25 είχε την πρώτη συνάντηση του Βρετανικού Προσωρινού Συμβουλίου μας, Σήμερα στην Αθήνα. Επόμενος σταθμός πάλι το Βερολίνο, στο γνώριμο θέατρο Volksbuhne. Δύο μέρες μετά, στις 27 Μαΐου, στο Δουβλίνο ιδρύεται επίσημα το DiEM25 Ιρλανδίας με την ενοποίηση του DiEM25 Δουβλίνου και Μπέλφαστ. Αμέσως μετά στο Ηράκλειο της Κρήτης. Δεν σταματάμε. Όσο εκείνοι καταστρέφουν εμείς οργανωνόμαστε. Όσο εκείνοι μετατρέπουν τα κοινοβούλια σε φάρσα εμείς καταλαμβάνουμε θέατρα και γήπεδα για να κρατήσουμε την δημοκρατία ζωντανή και να εμψυχώσουμε την κοινή βούληση.

****

Και τώρα, ώρα για μουσική και πηγαδάκια – την παραδοσιακή μορφή ελληνικής συμμετοχικής δημοκρατίας. Κατεβείτε όλοι κάτω σε αυτό το σπουδαίο σκηνικό που οφείλουμε στον Jonas Staal. Μαζί μας ο DJ Νίκος Σβώλης που μου επέτρεψε να διαλέξω το πρώτο τραγούδι – με πολιτική σημασία για την Ευρώπη όλη:

«Κανείς δεν είναι λέφτερος αν ακόμα κι ένας βρίσκεται αλυσσοδεμένος.»

Μέγα δίδαγμα του γερμανού φιλόσοφου Χέγκελ. Δοσμένο όμως πολύ πιο όμορφα από τον μεγάλο Solomon Burke.

“No one is free if one is chained!”

Carpe DiEM25! Ας αδράξουμε την κάθε ημέρα. Την κάθε νύχτα!