Την ώρα που οι πρόσφυγες εγκλωβίζονται στα κλειστά σύνορα μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης που αυτο-καταργείται, θα ήταν ιστορικό λάθος να επιτρέψουμε τη διασύνδεση της μνημονιακής διαδικασίας με τις διαβουλεύσεις για το προσφυγικό ζήτημα.
Οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που έπνιξαν την Ανοιξη της Αθήνας, αρνούμενες στον ελληνικό λαό το δικαίωμα να ανακάμψει από τη Μεγάλη Υφεση, σήμερα ορθώνουν τείχη για να εγκλωβίσουν τους πρόσφυγες στη χώρα μας.
Πολιτικοί και γραφειοκράτες που μας επέβαλαν το περασμένο καλοκαίρι ένα καταστροφικό δημοσιονομικό πρόγραμμα, σχεδιασμένο να αποτύχει, έρχονται τώρα να απαιτήσουν από την Αθήνα τη δημιουργία «κλειστών κέντρων» για τους πρόσφυγες (στρατοπέδων συγκέντρωσης δηλαδή) ως απαράβατο όρο για την οικονομική ενίσχυση της κυβερνητικής προσπάθειας.
Eurogroup και Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιδίδονται σε μια καθόλου ευγενή άμιλλα: Το Eurogroup τραυματίζει περαιτέρω την αιμορραγούσα κοινωνική μας οικονομία με όλο και περισσότερο υφεσιακά «μέτρα». Και η Επιτροπή απαγορεύει στην κυβέρνηση τις δαπάνες για την άνευ όρων διατροφή και περίθαλψη των προσφύγων, απαιτώντας μετά μανίας τη διοχέτευση των λιγοστών κρατικών κονδυλίων στη δημιουργία «κλειστών κέντρων».
Εν τω μεταξύ, τρόικα και Σόιμπλε διασυνδέουν καθημερινά τη μνημονιακή διαδικασία με το προσφυγικό. Αφήνουν να εννοηθεί πως θα υπάρξει μια μικρή χαλάρωση της πρώτης, αν η κυβέρνηση «συμμορφωθεί» ως προς το δεύτερο. Πρόκειται για διασύνδεση που οφείλουμε, ως ανθρωπιστές, ως λαός που σέβεται τις αρχές του Ευρωπαϊκού Ανθρωπισμού, να απορρίψουμε.
Δυστυχώς, άλλη μια φορά, όπως και κατά τη διάρκεια της Ανοιξης της Αθήνας, η ενότητα μεταξύ τρόικας εξωτερικού και εσωτερικού είναι άρρηκτη και πλήρης. Πιέζουν από κοινού τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να ασπαστούν μια φαουστιανή συμφωνία στο πλαίσιο της οποίας ο Αλέξης Τσίπρας θα εναντιωθεί στις αρχές του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού (και του κόμματός του), αποδεχόμενος τα «κλειστά κέντρα», με αντάλλαγμα νεφελώδεις υποσχέσεις για έγκαιρο «κλείσιμο» της μνημονιακής «αξιολόγησης».
Εχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε τον πρωθυπουργό εναντίον των αφόρητων πιέσεων της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού (στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, στο Eurogroup, στη σύνοδο κορυφής κ.λπ.) να δεχθεί τη διασύνδεση του προσφυγικού με την «αξιολόγηση».
Οσοι εξ ημών συγκρουστήκαμε μαζί του το περασμένο καλοκαίρι (απορρίπτοντας το 3ο Μνημόνιο και τη λογική της υπερψήφισής του) καλούμαστε τώρα να βάλουμε πλάτες ώστε το προσφυγικό να μη διασυνδεθεί με την ατέρμονη και αδιέξοδη μνημονιακή διαδικασία.
Οι ζωές, η αξιοπρέπεια και η τύχη των κατατρεγμένων συνανθρώπων μας δεν μπορεί να αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης για την αξιολόγηση ενός μνημονιακού προγράμματος το οποίο, έτσι κι αλλιώς, είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Κατανοώ τον πειρασμό κυβερνητικών στελεχών που, ασφυκτιώντας υπό τη μνημονιακή διαδικασία, ρέπουν προς την τακτική τού να χρησιμοποιήσουν το προσφυγικό ώστε να κερδίσουν κάποιους βαθμούς ελευθερίας σε σχέση με το ασφαλιστικό και τις απαιτήσεις των αμετανόητων κ.κ. Τόμσεν (εκ μέρους του ΔΝΤ) και Βίζερ (ο οποίος χρόνια τώρα ηγείται της καταστροφικής πορείας της ελληνικής οικονομίας μέσω του EuroWorkingGroup). Πρόκειται όμως για πειρασμό στον οποίο πρέπει να τους βοηθήσουμε να αντισταθούν.
Να το πω απλά:
Δεν υπάρχει υποχώρηση στο μέτωπο του ανθρωπισμού που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση στο προσφυγικό (κατ’ εντολήν των Βρυξελλών) η οποία να της εξασφαλίσει βαθμούς ελευθερίας στο μνημονιακό μέτωπο ικανούς να σταθεροποιήσουν την κοινωνική μας οικονομία.
Αν υποχωρήσουμε στο προσφυγικό, στρεφόμενοι εναντίον βασικών αρχών ανθρωπιάς (π.χ. στήνοντας νέες Αμυγδαλέζες, όπως θέλουν η Ν.Δ. και οι βόρειοι «εταίροι» μας), απλά θα απολέσουμε την ψυχή μας χωρίς καν να εισπράξουμε τα «τριάκοντα αργύρια» στον οικονομικό τομέα.
Τις τελευταίες εβδομάδες διαπιστώνω ότι στην Ευρώπη ολόκληρη, από τη Γερμανία ώς την Πορτογαλία και από την Ιρλανδία ώς τη Φινλανδία και τη Βουλγαρία, το κλίμα αλλάζει.
Μια μεγάλη μειοψηφία (εν δυνάμει πλειοψηφία) είναι έτοιμη, σαν από καιρό, να ακούσει ξανά τη φωνή του Ανθρωπισμού. Να ακούσει να λέγεται πως όταν κάποιος σου χτυπά την πόρτα στη μέση της νύχτας, τρομαγμένος, τραυματισμένος, πεινασμένος, με παιδιά στην αγκαλιά, εκείνη τη στιγμή απλά του ανοίγεις την πόρτα.
Χωρίς υπολογισμό κόστους-οφέλους. Απλά, ανοίγεις την πόρτα, παρέχεις τροφή, νερό και ζεστασιά και, κατόπιν, βλέπεις πώς μπορεί να μοιραστείς με τους γείτονες και φίλους σου το βάρος της φιλοξενίας.
Στις 5 Μαΐου, το κίνημα DiEM για τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, σε συνδυασμό με το δίκτυο ευρωπαϊκών συνδικάτων Transform, προβαίνουμε σε πανευρωπαϊκή συνάντηση στη Βιέννη για το προσφυγικό. Επιλέξαμε τη Βιέννη για λόγους προφανείς. Σκοπός είναι η προώθηση αυτού του ανθρωπιστικού μηνύματος στη χώρα όπου αποφασίστηκε η δημιουργία νέων τειχών.
Εκεί θα συγκεντρωθούμε, από όλη την Ευρώπη, υπέρ των θέσεων για το προσφυγικό της ελληνικής κυβέρνησης, υπέρ των αρχών του Ευρωπαϊκού Ανθρωπισμού, εναντίον των νέων τειχών και της σύνδεσης των μνημονίων με την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Αν θέλει ο πρωθυπουργός να σηκώσει κεφάλι εναντίον εκείνων που έπνιξαν την Ανοιξη της Αθήνας και που, σήμερα, προσπαθούν να του επιβάλουν νέες Αμυγδαλέζες, δεν έχει παρά:
- – Να αρθρώσει από τις Βρυξέλλες και την Αθήνα ανθρωπιστικό λόγο εναντίον νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης στην Ελλάδα και, βέβαια, εναντίον της μετατροπής της Ελλάδας σε τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ε.Ε.
- – Να δώσει εντολή στις κρατικές υπηρεσίες να δαπανήσουν, αγνοώντας επιδεικτικά τους μνημονιακούς περιορισμούς, για τη διατροφή και την περίθαλψη των προσφύγων, αναλαμβάνοντας μέρος του βάρους που σήμερα σηκώνουν σχεδόν εξ ολοκλήρου οι οργανώσεις εθελοντών.
- – Να προστατεύσει τις καλές καγαθές οργανώσεις εθελοντών που έχουν στήσει μόνιμο μηχανισμό ανακούφισης του ανθρώπινου πόνου από καλοθελητές που, για λόγους εντυπωσιασμού και αυτοπροβολής, εμφανίζονται ως διάττοντες αστέρες και, αντί να βοηθούν, επιδεινώνουν την κατάσταση.
- – Να αφήσει εκτεθειμένους τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς που, όπως πέρσι στον αγώνα μας εναντίον της τρόικας, ταυτίζονται πλήρως με τις απάνθρωπες πολιτικές που εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες.
- – Να καλέσει τους Ευρωπαίους πολίτες σε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και εναντίον των νέων τειχών.
- – Να είναι σίγουρος ότι, αν αδράξει αυτή την ευκαιρία, η κυβέρνηση σύντομα θα έχει την πλειοψηφία των Ευρωπαίων στο πλευρό της.
